napalić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

paląc papierosy, fajkę lub inne podobne przedmioty, spowodować, że w jakimś pomieszczeniu jest dużo dymu

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

używki

hiperonimy:

zadymić

— Aleście napalili — zauważył. — Ledwo was widać, taki dym.

źródło: Internet: opoka.org.pl

[...] napalili w pokoju tak, że ściany się wręcz nadają do mycia [...].

źródło: Internet: wizaz.pl

Strasznie tu napalone papierosami. - Mana poczuła, że znowu robi się jej trochę niedobrze.

źródło: NKJP: Dawid Bieńkowski: Nic, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	napaliłem +(e)m napalił	napaliłam +(e)m napaliła	napaliłom +(e)m napaliło	napaliliśmy +(e)śmy napalili	napaliłyśmy +(e)śmy napaliły
2 os.	napaliłeś +(e)ś napalił	napaliłaś +(e)ś napaliła	napaliłoś +(e)ś napaliło	napaliliście +(e)ście napalili	napaliłyście +(e)ście napaliły
3 os.	napalił	napaliła	napaliło	napalili	napaliły

bezosobnik: napalono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		napalmy
2 os.	napal	napalcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	napaliłbym bym napalił	napaliłabym bym napaliła	napaliłobym bym napaliło	napalilibyśmy byśmy napalili	napaliłybyśmy byśmy napaliły
2 os.	napaliłbyś byś napalił	napaliłabyś byś napaliła	napaliłobyś byś napaliło	napalilibyście byście napalili	napaliłybyście byście napaliły
3 os.	napaliłby by napalił	napaliłaby by napaliła	napaliłoby by napaliło	napaliliby by napalili	napaliłyby by napaliły

bezosobnik: napalono by

bezokolicznik: napalić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: napaliwszy

gerundium: napalenie

rodzaj gramatyczny: dk

Inne uwagi

Używana jest również forma napalone , tworząca w połączeniu z czasownikiem być konstrukcje nieosobowe, np. W pokoju było napalone papierosami .

+

napalić

+

(CZYM)