-
2.
w dawnej Polsce: rzemieślnik, który wykonuje pracę pomimo braku zezwolenia cechu -
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Przemysł
rzemiosło
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
Walczyły cechy z pracującymi „aa parte”, czyli poza zrzeszeniem. To oni, nie ponosząc ciężarów, potajemnie wyrabiali towary, handlując nimi pokątnie. Z takim stanowiskiem walczono bezwzględnie. Ludzi tych nazywano partaczami, fuszerami albo sturarzami.
źródło: NKJP: Krakowskie cechy, Dziennik Polski, 2001-04-21
Stowarzyszenie wkrótce przystąpiło do Państwowego Związku Stowarzyszeń Fotografów Zawodowych w Wiedniu, stawiając przed rzemieślnikami wyższe wymagania (wprowadzono wymóg posiadania „dowodu uzdolnień dla przemysłu fotograficznego” i chroniąc ich pozycję przed tzw. fuszerami.
źródło: NKJP: Dziennik Polski, 2000-05-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. fuszer
fuszerzy
ndepr fuszery
depr D. fuszera
fuszerów
C. fuszerowi
fuszerom
B. fuszera
fuszerów
N. fuszerem
fuszerami
Ms. fuszerze
fuszerach
W. fuszerze
fuszerzy
ndepr fuszery
depr -
niem. Pfuscher 'patałach, partacz, niedbaluch'