zamierzyć się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. podjąć działanie, aby zniszczyć jakiś obiekt lub czyjąś pozycję

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	W osobie Jurkowskiej powitać zatem należy w prozie polskiej rzemieślnika, który zamierzył się na arcydzieło. źródło: NKJP: Przemysław Czapliński: W poszukiwaniu utraconego stereotypu, Gazeta Wyborcza, 1997-09-09
	Kilka razy wydawało się, że czołówka jest już w zasięgu ręki, ironią losu jest jednak to, że za każdym razem, gdy skutecznie zamierzyliśmy się na kogoś z wielkich, kończyło się to w efekcie porażką. źródło: NKJP: Wojciech Filipiak: Sędzia kalosz narodził się w Krynicy, Trybuna Śląska, 2000-12-21
	Ostrowski gra zamkniętego w sobie, nieco wyniosłego osiłka, łagodnego, gdy stoi przy kuchni i smaży jajecznicę, porywczego, kiedy ktoś zamierzy się na jego własność. źródło: NKJP: Roman Pawłowski: „Cud na Greenpoincie” Redlińskiego w Warszawie i Białymstoku, Gazeta Wyborcza, 1996-02-28
	W ostatnim okresie działalności, rozwijając swój kunszt złodziejski, zamierzyli się na sklepy. źródło: NKJP: (lid): Biznes nieletnich, Gazeta Krakowska, 2004-02-06

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zamierzyłem się +(e)m się zamierzył	zamierzyłam się +(e)m się zamierzyła	zamierzyłom się +(e)m się zamierzyło	zamierzyliśmy się +(e)śmy się zamierzyli	zamierzyłyśmy się +(e)śmy się zamierzyły
2 os.	zamierzyłeś się +(e)ś się zamierzył	zamierzyłaś się +(e)ś się zamierzyła	zamierzyłoś się +(e)ś się zamierzyło	zamierzyliście się +(e)ście się zamierzyli	zamierzyłyście się +(e)ście się zamierzyły
3 os.	zamierzył się	zamierzyła się	zamierzyło się	zamierzyli się	zamierzyły się

bezosobnik: zamierzono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zamierzmy się
2 os.	zamierz się	zamierzcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zamierzyłbym się bym się zamierzył	zamierzyłabym się bym się zamierzyła	zamierzyłobym się bym się zamierzyło	zamierzylibyśmy się byśmy się zamierzyli	zamierzyłybyśmy się byśmy się zamierzyły
2 os.	zamierzyłbyś się byś się zamierzył	zamierzyłabyś się byś się zamierzyła	zamierzyłobyś się byś się zamierzyło	zamierzylibyście się byście się zamierzyli	zamierzyłybyście się byście się zamierzyły
3 os.	zamierzyłby się by się zamierzył	zamierzyłaby się by się zamierzyła	zamierzyłoby się by się zamierzyło	zamierzyliby się by się zamierzyli	zamierzyłyby się by się zamierzyły

bezosobnik: zamierzono by się

bezokolicznik: zamierzyć się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zamierzywszy się

gerundium: zamierzenie się

rodzaj gramatyczny: dk

+

zamierzyć się

+

na KOGO/CO

W st.pol. w znaczeniu 'obmyślić jakiś czyn', 'podnieść broń do uderzenia, do ciosu'; zob. mierzyć