-
2.
filoz. pogląd filozoficzny, zgodnie z którym wszelkie zjawiska mają swoje naturalne przyczyny i można je wyjaśnić w odniesieniu do zjawisk zachodzących w przyrodzie -
Ms. lp wymawiany: [naturaliźmie] lub [naturalizmie].
-
[naturalism] a. [naturalizm]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
Pod wpływem dyskursu filozofów XIX i XX wieku wokół natury wartości oraz sposobu ich istnienia i poznawalności, wyłaniają się trzy charakterystyczne stanowiska: naturalizm, intuicjonizm, emotywizm aksjologiczny.
źródło: Internet: eid.edu.pl
Pedagogika kultury narodziła się na przełomie XIX i XX wieku, rozwijała się w Niemczech - centrum ówczesnej humanistyki. Powstała w opozycji do dominującego wówczas naturalizmu w filozofii, który definiował wszystkie zjawiska działaniem przyrody oraz psychologizmu i socjologizmu w pedagogice, które stosowały jednostronne podejście do badanych zjawisk.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. naturalizm
naturalizmy
D. naturalizmu
naturalizmów
C. naturalizmowi
naturalizmom
B. naturalizm
naturalizmy
N. naturalizmem
naturalizmami
Ms. naturalizmie
naturalizmach
W. naturalizmie
naturalizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ang. naturalism
fr. naturalisme
niem. Naturalismus