świdrować - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wywoływać bardzo przenikliwe i nieprzyjemne doznania fizyczne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

zmysły

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

	Hałas wirników śmigłowca świdrował w uszach, odzywał się wibracją w kościach szczęki. źródło: NKJP: Eugeniusz Dębski: Aksamitny Anschluss, 2001
	Wieczorem przychodzimy do domu i w uszach świdruje nam młot pneumatyczny albo dmuchawa do przewalania liści. źródło: Internet: m.warszawa.gazeta.pl
	Jęk i gwizd w półtonach świdrował nam uszy, to znów uspokajał trelami słowika. Melodia rwała się. źródło: NKJP: Adam Czerniawski: Narracje ormiańskie: 2003
	Chińczycy wypoczywają. Ale doprawdy nie wiem, jak można obmyślać kolejne bicie w warcabach lub, ćwicząc tai-chi, zawisnąć w skupionej pozie żurawia, skoro w parku świdruje uszy nieustający przeraźliwy jazgot. źródło: NKJP: Jacek Hugo-Bader: Pocztówka z Pekinu, Gazeta Wyborcza, 1996-04-05

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	świdrowałem +(e)m świdrował	świdrowałam +(e)m świdrowała	świdrowałom +(e)m świdrowało	świdrowaliśmy +(e)śmy świdrowali	świdrowałyśmy +(e)śmy świdrowały
2 os.	świdrowałeś +(e)ś świdrował	świdrowałaś +(e)ś świdrowała	świdrowałoś +(e)ś świdrowało	świdrowaliście +(e)ście świdrowali	świdrowałyście +(e)ście świdrowały
3 os.	świdrował	świdrowała	świdrowało	świdrowali	świdrowały

bezosobnik: świdrowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę świdrował będę świdrować	będę świdrowała będę świdrować	będę świdrowało będę świdrować	będziemy świdrowali będziemy świdrować	będziemy świdrowały będziemy świdrować
2 os.	będziesz świdrował będziesz świdrować	będziesz świdrowała będziesz świdrować	będziesz świdrowało będziesz świdrować	będziecie świdrowali będziecie świdrować	będziecie świdrowały będziecie świdrować
3 os.	będzie świdrował będzie świdrować	będzie świdrowała będzie świdrować	będzie świdrowało będzie świdrować	będą świdrowali będą świdrować	będą świdrowały będą świdrować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		świdrujmy
2 os.	świdruj	świdrujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	świdrowałbym bym świdrował	świdrowałabym bym świdrowała	świdrowałobym bym świdrowało	świdrowalibyśmy byśmy świdrowali	świdrowałybyśmy byśmy świdrowały
2 os.	świdrowałbyś byś świdrował	świdrowałabyś byś świdrowała	świdrowałobyś byś świdrowało	świdrowalibyście byście świdrowali	świdrowałybyście byście świdrowały
3 os.	świdrowałby by świdrował	świdrowałaby by świdrowała	świdrowałoby by świdrowało	świdrowaliby by świdrowali	świdrowałyby by świdrowały

bezosobnik: świdrowano by

bezokolicznik: świdrować

imiesłów przysłówkowy współczesny: świdrując

gerundium: świdrowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: świdrujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: świdrowany

	+	świdrować	+	(KOMU) + CO
	+	świdrować	+	(KOMU) + w CZYM

Zob. świder