-
1.
książk. brak zgodności między elementami tworzącymi jakąś całość -
[dysonãs] lub [dysonans]
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
jakość i intensywność -
- ostry, przykry, wyraźny dysonans
- redukcja dysonansu
- odczuwać; powodować, tworzyć, wprowadzać; redukować dysonans
-
W erotycznych podbojach hrabiego jest pewien zgrzyt, który później rozrasta się w męczący, ale intrygujący dysonans emocjonalny. Z jednej strony Dracula jest istotą cierpiącą, człowiekiem nieszczęśliwym [...]. Z drugiej - no, cóż. Dracula wciąż pozostaje przynoszącym śmierć wampirem.
źródło: NKJP: Paweł Mossakowski: Dracula ery AIDS, Gazeta Wyborcza, 1993-02-12
Pomiędzy tym pana postem a większością pozostałych mają miejsce ogromny dysonans i zgrzyt. Moim zdaniem gdzieś jest pan nieszczery.
źródło: NKJP: Internet
Redukcja dysonansu służy uzasadnianiu własnego postępowania, samopotwierdzaniu oraz obronie własnej wartości. Wiąże się też z dążeniem do utrzymywania konsekwencji w podejmowanych działaniach, chociaż mogą być one sprzeczne z własnym wizerunkiem.
źródło: NKJP: Krzysztof Albiński: Reklama – przekaz, odbiór, interpretacja, 2000
Przede wszystkim młodzi nie znoszą fałszu. Szukają prawdy i są wyczuleni na dysonanse między prawdziwym obliczem człowieka a tym, co na zewnątrz stara się manifestować.
źródło: NKJP: Antoni Kępiński: Melancholia, 1974
Po raz pierwszy spotkałam się z tak ogromną integracją sołectwa [...]. Ludzie z Pragi żyją jak w jednej wielkiej rodzinie - bez zawiści i dysonansów.
źródło: NKJP: (KK): Jak Praga sołtysa wybierała, Dziennik Łódzki, 2003-03-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dysonans
dysonanse
D. dysonansu
dysonansów
C. dysonansowi
dysonansom
B. dysonans
dysonanse
N. dysonansem
dysonansami
Ms. dysonansie
dysonansach
W. dysonansie
dysonanse
-
+ dysonans + (między/pomiędzy CZYM) -
może fr. dissonance
z łac. dissonantia