kakofonia

Z tawern, które Tal mijał w swojej wędrówce, dobiegał cichy pomruk głosów zamiast agresywnej kakofonii rozmów i wrzasków, tak typowej dla tych lokali.

źródło: NKJP: Raymond E. Feist: Król Lisów, Esensja, 2005-11

Na razie jednak widział jedynie bryły żelastwa i pętle szyn, a jedyną muzyką, jaką słyszał, była kakofonia ptasich pisków.

źródło: NKJP: Marek Krajewski, Mariusz Czubaj: Róże cmentarne, 2009

Drapanie nie ustawało; [...] Z czasem narastało, stając się coraz głośniejszym i natarczywym, jakby ignorując już ryzyko ściągnięcia czyjejś uwagi, przeradzając się wkrótce w przyprawiającą o ciarki kakofonię rozdzierających ciszę odgłosów.

źródło: NKJP: Dawid Zieliński: Manuskrypt, Esensja, 2008-03

Powtórny huk rozerwał powietrze wypełnione kakofonią dźwięków.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Kronika wypadków miłosnych, 1974.