-
1.a
ogół osób urodzonych w tym samym roku -
Używane również w odniesieniu do ogółu osób, które w tym samym roku kończą szkołę lub studia albo uczestniczą w jakimś przełomowym dla nich wydarzeniu.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości czasu
kalendarz i miary czasu -
- najmłodszy, najstarszy; następny, poprzedni; rocznik; rocznik wyżowy
- rocznik absolwentów, uczniów; roczniki wyżu
- nabór któregoś rocznika
- chłopcy, dziewczęta, dzieci, uczniowie, studenci, zawodnicy, żołnierze z jakiegoś rocznika
- któryś rocznik rozpoczyna (naukę), kończy (szkołę)
-
Mój rocznik był pierwszym, który zaczął się uczyć w budynku przy ul. 17 Stycznia - po przeprowadzce liceum z ul. Okrzei.
źródło: NKJP: Chłopak z ulicy Płońskiej, Tygodnik Ciechanowski, 2005-06-14
Rynek pracy w tej branży się zamyka. Ale zanim ta wiadomość dotrze do świadomości młodych ludzi, jeszcze kilka lub nawet kilkanaście roczników opuści mury uczelni z dyplomami tej specjalności.
źródło: NKJP: Język chiński gwarancją dostania pracy?, Dlaczego?, 2009-08-07
W pierwszym dniu imprezy rywalizować będą zawodnicy z najmłodszych roczników, w niedzielę starsi juniorzy, a także seniorzy.
źródło: NKJP: Pływanie w Koronie, Dziennik Polski, 2008-03-29
Absolwenci Szkoły Podstawowej [...] i Gimnazjum [...] w Nowym Tomyślu po raz pierwszy spotkają się na zjeździe w swojej „starej budzie”. Pierwszy rocznik absolwentów mury szkolne opuścił w 1992 roku.
źródło: NKJP: Anna Wyrwa-Sadowska: Nowy Tomyśl. Spotkanie po latach, 2006-09-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rocznik
roczniki
D. rocznika
roczników
C. rocznikowi
rocznikom
B. rocznik
roczniki
N. rocznikiem
rocznikami
Ms. roczniku
rocznikach
W. roczniku
roczniki
-
+ rocznik + (JAKI) -