prządki
-
etn. zwyczaj ludowy, polegający na spotykaniu się kobiet lub dziewczyn wieczorami, w czasie adwentu, żeby wspólnie prząść, skubać pierze lub wykonywać inne czynności
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
zwyczaje i obyczaje -
- polskie; dawne prządki
- prządki, chodzenie (z muzyką,...); prządki i skubaczki; prządki, tkaczki; (darcie,...) pierza i prządki; prucki, prządki; wieczorki, prządki
- wspominać prządki
- nazywane prządkami
- spotykać; zbierać się na prządkach
-
Co roku śląska wieś wraca do dawnych zwyczajów i obrzędów ludowych. Najbardziej znane to: chodzenie z choinką, szopką, gwiazdą, gaikiem, topienie marzanny, puszczanie wianków na wodę, malowanie kraszanek, śmigus oraz prządki i skubaczki [...].
źródło: NKJP: Lech Szaraniec: Górny Śląsk, 1997
Dawniej w grudniu, wieczorami, w domach zbierały się dziewczęta i gospodynie na wspólne skubanie pierza lub przędzenie wełny lub lnu, czyli prządki.
źródło: NKJP: (jof): Czas adwentu, Tygodnik Podhalański, nr 49, 1996
Jarmark folklorystyczny odwiedziło kilka tysięcy osób, które podziwiały mistrzowską grę ostatniego w Polsce lirnika ludowego, prezentację obrzędu prządek i wyroby rękodzielnicze.
źródło: NKJP: (X): Szukanie wspólnych korzeni, Dziennik Polski, 2001-07-31
Jesienią i zimą kobiety spotykały się na prządkach. Wykonywały różne czynności: darły wspólnie pierze, przędły len i wełnę, robiły swetry na drutach, szyły.
źródło: Internet: gckkonstantynow.pl
Aktywność kobiet w tej miejscowości sięga wielu dziesięcioleci wstecz, kiedy to miały w zwyczaju spotykać się na wieczorkach przy darciu pierza, czy na prządkach.
źródło: Internet: jablonna.lubelskie.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: p3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. prządki
D. prządek
C. prządkom
B. prządki
N. prządkami
Ms. prządkach
W. prządki
-
Zob. prząść