namierzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

2.

pot. ustalić, gdzie się znajduje szukana osoba lub rzecz

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

Relacje znaczeniowe

synonimy:

zlokalizować

Połączenia

policjanci namierzyli
namierzyć osobnika, pedofila, piratów, podejrzanego, przestępców, sprawcę, złodzieja
namierzyć szybko

Cytaty

Podziemie to współpracuje z nim, to wydaje na niego wyrok, ale trudno namierzyć gówniarza. Zmienia kontakty, adresy, raz działa na Starym Mieście i w okolicy Zapomnianego Chrztu, innym razem na Osiedlu Tragicznego Poczęcia.

źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Żydówek nie obsługujemy, 2005

Amerykanie liczą, że zeznania Muttawakila pomogą namierzyć kryjówki mułły Omara i Osamy bin Ladena.

źródło: NKJP: To początek, Życie Warszawy, nr 11/02, 2002

Około 15 osób, w wieku 20-40 lat. Nie jest łatwo ich namierzyć. Znamy tylko pseudonimy napastników, a świadkowie boją się mówić.

źródło: NKJP: Angelika Swoboda: Nie damy się skinom, Super Express, nr 14/4, 1998

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	namierzę	namierzymy
2 os.	namierzysz	namierzycie
3 os.	namierzy	namierzą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	namierzyłem +(e)m namierzył	namierzyłam +(e)m namierzyła	namierzyłom +(e)m namierzyło	namierzyliśmy +(e)śmy namierzyli	namierzyłyśmy +(e)śmy namierzyły
2 os.	namierzyłeś +(e)ś namierzył	namierzyłaś +(e)ś namierzyła	namierzyłoś +(e)ś namierzyło	namierzyliście +(e)ście namierzyli	namierzyłyście +(e)ście namierzyły
3 os.	namierzył	namierzyła	namierzyło	namierzyli	namierzyły

bezosobnik: namierzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		namierzmy
2 os.	namierz	namierzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	namierzyłbym bym namierzył	namierzyłabym bym namierzyła	namierzyłobym bym namierzyło	namierzylibyśmy byśmy namierzyli	namierzyłybyśmy byśmy namierzyły
2 os.	namierzyłbyś byś namierzył	namierzyłabyś byś namierzyła	namierzyłobyś byś namierzyło	namierzylibyście byście namierzyli	namierzyłybyście byście namierzyły
3 os.	namierzyłby by namierzył	namierzyłaby by namierzyła	namierzyłoby by namierzyło	namierzyliby by namierzyli	namierzyłyby by namierzyły

bezosobnik: namierzono by

bezokolicznik: namierzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: namierzywszy

gerundium: namierzenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	namierzenie	namierzenia
D.	namierzenia	namierzeń
C.	namierzeniu	namierzeniom
B.	namierzenie	namierzenia
N.	namierzeniem	namierzeniami
Ms.	namierzeniu	namierzeniach
W.	namierzenie	namierzenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: namierzony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	namierzony	namierzony	namierzony	namierzone	namierzona
D.	namierzonego	namierzonego	namierzonego	namierzonego	namierzonej
C.	namierzonemu	namierzonemu	namierzonemu	namierzonemu	namierzonej
B.	namierzonego	namierzonego	namierzony	namierzone	namierzoną
N.	namierzonym	namierzonym	namierzonym	namierzonym	namierzoną
Ms.	namierzonym	namierzonym	namierzonym	namierzonym	namierzonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	namierzeni	namierzeni	namierzone	namierzone
D.	namierzonych	namierzonych	namierzonych	namierzonych
C.	namierzonym	namierzonym	namierzonym	namierzonym
B.	namierzonych	namierzonych	namierzonych	namierzone
N.	namierzonymi	namierzonymi	namierzonymi	namierzonymi
Ms.	namierzonych	namierzonych	namierzonych	namierzonych

odpowiednik aspektowy: namierzać

Składnia

+

namierzyć

+

KOGO/CO

Pochodzenie

Zob. mierzyć