rozkleić - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

sprawić, że ktoś poddaje się uczuciom, nad którymi dotąd skutecznie panował

[roskleić] lub pot. [rosklejić]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

	Przyjazd brata rozkleił ją. Nagle jakby utraciła całą siłę, która pozwalała jej przez prawie rok przetrwać w Sarajewie. źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski: Zabierz mnie stąd, Gazeta Wyborcza,1993-04-07
	Rozkleił mnie dzisiejszy dzień. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wniebowstąpienie, 2006
	Kilkadziesiąt sekund później nastąpiła powtórka opisanej akcji, co zupełnie rozkleiło graczy Skalnika. źródło: NKJP: (DW): V liga Nowy Sącz - Tarnów, Dziennik Polski, 2008-06-12
	Teraz mogę się wszystkim przyznać, że... całą uroczystość w kościele przepłakałem. Jakoś tak mnie rozkleiło ... Obrączki też pomyliłem.... i usilnie próbowałem nałożyć narzeczonej swoją. źródło: NKJP: Beata Banasiewicz, Łukasz Sienicki: Twardy facet o miękkim sercu, Dziennik Zachodni, 2006-12-11

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozkleiłem +(e)m rozkleił	rozkleiłam +(e)m rozkleiła	rozkleiłom +(e)m rozkleiło	rozkleiliśmy +(e)śmy rozkleili	rozkleiłyśmy +(e)śmy rozkleiły
2 os.	rozkleiłeś +(e)ś rozkleił	rozkleiłaś +(e)ś rozkleiła	rozkleiłoś +(e)ś rozkleiło	rozkleiliście +(e)ście rozkleili	rozkleiłyście +(e)ście rozkleiły
3 os.	rozkleił	rozkleiła	rozkleiło	rozkleili	rozkleiły

bezosobnik: rozklejono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozklejmy
2 os.	rozklej	rozklejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozkleiłbym bym rozkleił	rozkleiłabym bym rozkleiła	rozkleiłobym bym rozkleiło	rozkleilibyśmy byśmy rozkleili	rozkleiłybyśmy byśmy rozkleiły
2 os.	rozkleiłbyś byś rozkleił	rozkleiłabyś byś rozkleiła	rozkleiłobyś byś rozkleiło	rozkleilibyście byście rozkleili	rozkleiłybyście byście rozkleiły
3 os.	rozkleiłby by rozkleił	rozkleiłaby by rozkleiła	rozkleiłoby by rozkleiło	rozkleiliby by rozkleili	rozkleiłyby by rozkleiły

bezosobnik: rozklejono by

bezokolicznik: rozkleić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozkleiwszy

gerundium: rozklejenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozklejony

odpowiednik aspektowy: rozklejać

+

rozkleić

+

KOGO

ogsł. *orz-k(ъ)lějiti / *orz-k(ъ)lьjiti

Zob. klej