nauka - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

5.

proces uczenia kogoś lub uzyskiwania przez kogoś jakiejś wiedzy albo umiejętności

Wymowa

[na-u-ka] lub pot. [na-u-ka]

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

Połączenia

bezpłatna, obowiązkowa nauka
nauka chodzenia, gry (na gitarze, na fortepianie), jazdy, języka (angielskiego, niemieckiego..., obcego), posługiwania się czymś
nauka w szkole (podstawowej, sportowej, zawodowej...)
nauka i praca
początek, zakończenie; okres nauki
książka do nauki czegoś
sukcesy, trudności w nauce
kontynuować, podjąć, rozpocząć, skończyć; prowadzić naukę

Cytaty

	Na pewno łatwiej przychodzi nauka dzieciom z rodzin inteligenckich [...]. źródło: NKJP: Nasz powiat trzeci na Mazowszu, 2010-06-30
	W Polsce nie ma szkół kształcących grafików prasowych – żadna uczelnia nie zajmuje się nauką redagowania wizualnego. źródło: NKJP: Malarze tekstów, Dlaczego?, 2009-08-04
	Na basenie prowadzona jest [...] ogólnodostępna nauka pływania dla dzieci i młodzieży szkolnej [...]. źródło: NKJP: Czekają baseny, Dziennik Zachodni, 2003-07-18
	Roczna wówczas Olga, będąca na etapie nauki chodzenia, skutecznie uniemożliwiała nam plażowanie czy zwiedzanie muzeów. źródło: NKJP: Iwona Poniewierska: Grunt to pogoda, Dziennik Polski, 2006-07-27
	Istnieje Szkoła Mistrzostwa Sportowego [...], gdzie można po zakończeniu nauki w szkole ponadgimnazjalnej kontynuować naukę i treningi. źródło: NKJP: Jakie jest raciborskie pływanie?, Nowiny Raciborskie, 2004-08-03

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	nauka	nauki
D.	nauki	nauk

C.	nauce	naukom
B.	naukę	nauki
N.	nauką	naukami
Ms.	nauce	naukach
W.	nauko	nauki

Inne uwagi

Zwykle lp

Składnia

	+	nauka	+	(CZEGO)
	+	nauka	+	(GDZIE)

Pochodzenie

ogsł. *nauka

Forma słowiańska jest rzeczownikiem odczasownikowym (pierwotną nazwą czynności) od prasłowiańskiego przedrostkowego *naučiti 'nauczyć'; zob. nauczyć , uczyć