bałaganiara

Może to wydawać się śmieszne, ale moje małżeństwo rozpada się przez niby-drobiazg: żona jest nieprawdopodobną bałaganiarą. Nigdy nie wie, gdzie co położyła, a ma ten zwyczaj, że przekłada również moje rzeczy. O wszystkim zapomina, wszystko gubi, a potem najpotrzebniejsze rzeczy znajdują się w najdziwniejszych miejscach.

źródło: NKJP: Zofia Milska-Wrzosińska: Bezradnik, 2009

Czy dzisiaj uważa się pani za profesjonalistkę? - Staram się nią być w miarę tego, jak warunki pozwalają. Pracuję nad sobą. Musiałam się skłonić do systematyczności, bo była ze mnie straszna bałaganiara.

źródło: NKJP: Niech żyje bal, Gazeta Wyborcza, 1992-05-22

- Idealne partnerstwo. Magda lepiej zna się na sprawach finansowych, do których Irena, jako roztrzepana bałaganiara, się nie miesza. Magda wyrywa jej więc wszelkie rachunki, robi porządek w torebce i na biurku średnio co dwa tygodnie. - Wzajemnie się uzupełniamy.

źródło: NKJP: Aneta Prymaka: Aniołki z piekła rodem, Cosmopolitan, 7, 1999

W sypialni z premedytacją porozrzucałam ubrania. Nie jestem bałaganiarą, ale nigdy nie byłam niewolnikiem porządku. Narzucony mi przymus utrzymywania wszystkiego „na swoim miejscu” był kolejnym ogniwem łańcucha.

źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia głupców, 2009

Stąd właśnie biorą się Panny bałaganiary, które tak drobiazgowo i długo wykonują jedną czynność, że brakuje im czasu, a często i sił, na wykonanie całego zadania.

źródło: NKJP: Elżbieta Kłobus; Zofia Wieczorek: Z astrologią pod rękę, 2007