kosmolog
-
specjalista w zakresie kosmologii - nauki zajmującej się badaniem i opisem wszechświata
-
Jeżeli wyrazu kosmolog używamy w odniesieniu do kobiety, we wszystkich kontekstach może występować forma równokształtna z M. lp, a wyraz może przyłączać formy żeńskie czasownika i przymiotnika, np. kosmolog powiedziała, spotkanie ze znaną kosmolog, Marią Kowalską. Może też zostać zachowana odmiana i składnia charakterystyczna dla rzeczowników rodzaju m1, np.: spotkanie ze znanym kosmologiem, Marią Kowalską.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Niebo i wszechświat
badanie i podbój kosmosu -
- fizyk i kosmolog
-
[...] jak pouczają nas kosmologowie, czarna dziura to taki obiekt, który zasysa, wciąga w siebie, pochłania wszelkie światło.
źródło: NKJP: Dariusz Czaja: Lekcje ciemności, 2009
Ścisłe grono laureatów z fizyki zamyka amerykańska kosmolog, Vera Rubin, której odkrycia dotyczą galaktyk.
źródło: Internet: express.bydgoski.pl
Z rozważań niektórych kosmologów widać jednak, że traktują oni czas jako parametr niezależny od istnienia i dynamiki materii.
źródło: NKJP: Michał Tempczyk: Teoria chaosu a filozofia, 1998
Najnowsze poszukiwania kosmologów zdają się wskazywać, że to, co narodziło się w Wielkim Wybuchu, nie jest całym wszechświatem, lecz jedynie pewnym jego fragmentem, domeną, w której natura nas umieściła.
źródło: NKJP: Stanisław Mrówczyński: Kiedy był początek?, Polityka, nr 23, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kosmolog
kosmolodzy
kosmologowie
ndepr kosmologi
depr D. kosmologa
kosmologów
C. kosmologowi
kosmologom
B. kosmologa
kosmologów
N. kosmologiem
kosmologami
Ms. kosmologu
kosmologach
W. kosmologu
kosmolodzy
kosmologowie
ndepr kosmologi
depr -
Zob. kosmologia