Jak korzystać ze słownika?

buczeć

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

3. mówić

Definicja

3.
pot. mówić o czymś z niezadowoleniem
Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

Relacje znaczeniowe

hiperonimy:

mówić

Pan coś buczy, panie pośle, czy ma pan taką śmiechawkę [...]?

źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 29.06.2000

Na innych grupach buczysz pan, że udupiają panu karierę naukową, bo trza robić habilitację, a to przecież komuszy wymysł.

źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
1 os.	buczę			buczymy
2 os.	buczysz			buczycie
3 os.	buczy			buczą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	buczałem +(e)m buczał	buczałam +(e)m buczała	buczałom +(e)m buczało	buczeliśmy +(e)śmy buczeli	buczałyśmy +(e)śmy buczały
2 os.	buczałeś +(e)ś buczał	buczałaś +(e)ś buczała	buczałoś +(e)ś buczało	buczeliście +(e)ście buczeli	buczałyście +(e)ście buczały
3 os.	buczał	buczała	buczało	buczeli	buczały

bezosobnik: buczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę buczał będę buczeć	będę buczała będę buczeć	będę buczało będę buczeć	będziemy buczeli będziemy buczeć	będziemy buczały będziemy buczeć
2 os.	będziesz buczał będziesz buczeć	będziesz buczała będziesz buczeć	będziesz buczało będziesz buczeć	będziecie buczeli będziecie buczeć	będziecie buczały będziecie buczeć
3 os.	będzie buczał będzie buczeć	będzie buczała będzie buczeć	będzie buczało będzie buczeć	będą buczeli będą buczeć	będą buczały będą buczeć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		buczmy
2 os.	bucz	buczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	buczałbym bym buczał	buczałabym bym buczała	buczałobym bym buczało	buczelibyśmy byśmy buczeli	buczałybyśmy byśmy buczały
2 os.	buczałbyś byś buczał	buczałabyś byś buczała	buczałobyś byś buczało	buczelibyście byście buczeli	buczałybyście byście buczały
3 os.	buczałby by buczał	buczałaby by buczała	buczałoby by buczało	buczeliby by buczeli	buczałyby by buczały

bezosobnik: buczano by

bezokolicznik: buczeć

imiesłów przysłówkowy współczesny: bucząc

gerundium: buczenie

rodzaj gramatyczny: ndk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	buczenie	buczenia
D.	buczenia	buczeń
C.	buczeniu	buczeniom
B.	buczenie	buczenia
N.	buczeniem	buczeniami
Ms.	buczeniu	buczeniach
W.	buczenie	buczenia

imiesłów przymiotnikowy czynny: buczący

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	buczący	buczący	buczący	buczące	bucząca
D.	buczącego	buczącego	buczącego	buczącego	buczącej
C.	buczącemu	buczącemu	buczącemu	buczącemu	buczącej
B.	buczącego	buczącego	buczący	buczące	buczącą
N.	buczącym	buczącym	buczącym	buczącym	buczącą
Ms.	buczącym	buczącym	buczącym	buczącym	buczącej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	buczący	buczący	buczące	buczące
D.	buczących	buczących	buczących	buczących
C.	buczącym	buczącym	buczącym	buczącym
B.	buczących	buczących	buczących	buczące
N.	buczącymi	buczącymi	buczącymi	buczącymi
Ms.	buczących	buczących	buczących	buczących

	+	buczeć	+	CO
	+	buczeć	+	że ZDANIE

Pochodzenie

psł. *bučati 'wydawać niski, przeciągły głos; ryczeć, beczeć, brzęczeć'