otoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

pozostać z kimś w jakichś stosunkach, wpływając na daną osobę

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

Michał spędził samotne dzieciństwo otoczony dorosłymi ludźmi, bez rodzeństwa i przedszkola, z nielicznymi rówieśniczymi kontaktami.

źródło: NKJP: Paulina Grych: Numer zerowy, 2007

[...] należałoby dostrzec w nim pewien rys przedwczesnej dorosłości, jakże często występujący u dzieci otoczonych najlepszymi nauczycielami.

źródło: NKJP: Andrzej Bart: Fabryka Muchłapek, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	otoczyłem +(e)m otoczył	otoczyłam +(e)m otoczyła	otoczyłom +(e)m otoczyło	otoczyliśmy +(e)śmy otoczyli	otoczyłyśmy +(e)śmy otoczyły
2 os.	otoczyłeś +(e)ś otoczył	otoczyłaś +(e)ś otoczyła	otoczyłoś +(e)ś otoczyło	otoczyliście +(e)ście otoczyli	otoczyłyście +(e)ście otoczyły
3 os.	otoczył	otoczyła	otoczyło	otoczyli	otoczyły

bezosobnik: otoczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		otoczmy
2 os.	otocz	otoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	otoczyłbym bym otoczył	otoczyłabym bym otoczyła	otoczyłobym bym otoczyło	otoczylibyśmy byśmy otoczyli	otoczyłybyśmy byśmy otoczyły
2 os.	otoczyłbyś byś otoczył	otoczyłabyś byś otoczyła	otoczyłobyś byś otoczyło	otoczylibyście byście otoczyli	otoczyłybyście byście otoczyły
3 os.	otoczyłby by otoczył	otoczyłaby by otoczyła	otoczyłoby by otoczyło	otoczyliby by otoczyli	otoczyłyby by otoczyły

bezosobnik: otoczono by

bezokolicznik: otoczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: otoczywszy

gerundium: otoczenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: otoczony

odpowiednik aspektowy: otaczać

+

otoczyć

+

Zob. toczyć