-
3.
rzucić na kogoś lub coś urok -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
hiperonimy: zaczarować
-
- zauroczyć dziecko
-
Albo ich zauroczono, albo prześladuje ich jakiś pech [...].
źródło: NKJP: Stefan Leśniowski: Ze złamaną kością, Gazeta Krakowska, 2007-05-04
W jednym z gospodarstw bydło ginęło kolejno [...]. Choroba była jakaś po prostu. Ale znachor w Laskowej, do którego pojechali, powiedział, że zobaczył, że to inny gospodarz zauroczył bydło.
źródło: Michał Łuczewski: Wywiad z profesorem Zbigniewem Tadeuszem Wierzbickim, Wieś i Rolnictwo, 2019 (kwartalnik.irwirpan.waw.pl)
- Nie pozwalam nikomu zbyt długo przyglądać się moim roślinom - mówi pani Teresa. - Niektórzy mają złe oczy i mogą zauroczyć kwiaty, dlatego wiążę czerwone kokardki.
źródło: NKJP: Ogrodnictwo moją pasją, NTN Powiśle, 1999-11-05
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. zauroczę
zauroczymy
2 os. zauroczysz
zauroczycie
3 os. zauroczy
zauroczą
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. zauroczyłem
+(e)m zauroczył
zauroczyłam
+(e)m zauroczyła
zauroczyłom
+(e)m zauroczyło
zauroczyliśmy
+(e)śmy zauroczyli
zauroczyłyśmy
+(e)śmy zauroczyły
2 os. zauroczyłeś
+(e)ś zauroczył
zauroczyłaś
+(e)ś zauroczyła
zauroczyłoś
+(e)ś zauroczyło
zauroczyliście
+(e)ście zauroczyli
zauroczyłyście
+(e)ście zauroczyły
3 os. zauroczył
zauroczyła
zauroczyło
zauroczyli
zauroczyły
bezosobnik: zauroczono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. zauroczmy
2 os. zaurocz
zauroczcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. zauroczyłbym
bym zauroczył
zauroczyłabym
bym zauroczyła
zauroczyłobym
bym zauroczyło
zauroczylibyśmy
byśmy zauroczyli
zauroczyłybyśmy
byśmy zauroczyły
2 os. zauroczyłbyś
byś zauroczył
zauroczyłabyś
byś zauroczyła
zauroczyłobyś
byś zauroczyło
zauroczylibyście
byście zauroczyli
zauroczyłybyście
byście zauroczyły
3 os. zauroczyłby
by zauroczył
zauroczyłaby
by zauroczyła
zauroczyłoby
by zauroczyło
zauroczyliby
by zauroczyli
zauroczyłyby
by zauroczyły
bezosobnik: zauroczono by
bezokolicznik: zauroczyć
imiesłów przysłówkowy uprzedni: zauroczywszy
gerundium: zauroczenie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zauroczenie
zauroczenia
D. zauroczenia
zauroczeń
C. zauroczeniu
zauroczeniom
B. zauroczenie
zauroczenia
N. zauroczeniem
zauroczeniami
Ms. zauroczeniu
zauroczeniach
W. zauroczenie
zauroczenia
imiesłów przymiotnikowy bierny: zauroczony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. zauroczony
zauroczony
zauroczony
zauroczone
zauroczona
D. zauroczonego
zauroczonego
zauroczonego
zauroczonego
zauroczonej
C. zauroczonemu
zauroczonemu
zauroczonemu
zauroczonemu
zauroczonej
B. zauroczonego
zauroczonego
zauroczony
zauroczone
zauroczoną
N. zauroczonym
zauroczonym
zauroczonym
zauroczonym
zauroczoną
Ms. zauroczonym
zauroczonym
zauroczonym
zauroczonym
zauroczonej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. zauroczeni
zauroczeni
zauroczone
zauroczone
D. zauroczonych
zauroczonych
zauroczonych
zauroczonych
C. zauroczonym
zauroczonym
zauroczonym
zauroczonym
B. zauroczonych
zauroczonych
zauroczonych
zauroczone
N. zauroczonymi
zauroczonymi
zauroczonymi
zauroczonymi
Ms. zauroczonych
zauroczonych
zauroczonych
zauroczonych
odpowiednik aspektowy: uroczyć
-
+ zauroczyć + KOGO/CO -
-
+ zauroczyć + KOGO/CO