-
1.
pot. pejorat. słaby i niesmaczny napój -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
używki -
Każdy brał po kawałku, po plasterku, połykał i czekał na kawową lurę, wstrętną i gorącą.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1995
Mogło się trafić niezłe piwo, ale częściej to była kwaśna lura.
źródło: NKJP: Adam Grzeszak: Adam Grzeszak, Polityka, nr 2357, 2002-07-06
[...] Adam jest idealistą, istnieje poważne zagrożenie, że z takim podejściem nigdy się nie dorobi, zawsze będzie dopijał herbatę po kolegach, a w domu wypije lurę z powtórnie zalanej torebki;
źródło: NKJP: Wojciech Kuczok: Senność, 2009
Co powinnam zrobić, jeśli zamiast smacznego wina wyjdzie alkoholowa lura?
źródło: Internet: wino.org.pl
- Zrób mi, kochana, prawdziwej kawusi, co? Nie cierpię tej lury z termosu... - zaświstał obok czyjś głos.
źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. lura
lury
D. lury
lur
C. lurze
lurom
B. lurę
lury
N. lurą
lurami
Ms. lurze
lurach
W. luro
lury
Inne uwagi
Zwykle lp
-
niem. Lure 'lichy napój, liche wino'
śr.-w.-niem. lūre
z łac. lōra (lōrea) 'liche wino'
Współczesna polska forma jest pożyczką niemieckiej postaci dialektalnej; dawne polskie lora 'najlichsze wino' zostało zostało zapożyczone bezpośrednio z łac. lōra