jebany - Wielki słownik języka polskiego PAN

wulg. taki, że wywołuje w mówiącym silne negatywne uczucie, które chce on wyrazić

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

Pięćdziesięcioletnia kobieta o zniekształconych rysach twarzy kiwała się na krześle w kuchni. Na stoliku stała otwarta butelka. – A ty tu, kurwa, czego chcesz, psie jebany ?

źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Przystanek Śmierć, 2007

I gmina sprzeda najlepsze działki tym jebanym Francuzom - powiedział i wymownie na mnie spojrzał. - I pójdziemy wszyscy z torbami.

źródło: NKJP: Dawid Bieńkowski: Nic, 2005

Mały jebany karierowicz w okularkach... - westchnął. -Ty - oskarżycielsko skierował palec w stronę Heinza - nigdy go nie lubiłeś.

źródło: NKJP: Mariusz Czubaj: 21:37, 2010

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	jebany	jebany	jebany	jebane	jebana
D.	jebanego	jebanego	jebanego	jebanego	jebanej
C.	jebanemu	jebanemu	jebanemu	jebanemu	jebanej
B.	jebanego	jebanego	jebany	jebane	jebaną
N.	jebanym	jebanym	jebanym	jebanym	jebaną
Ms.	jebanym	jebanym	jebanym	jebanym	jebanej
W.	jebany	jebany	jebany	jebane	jebana

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	jebani	jebani	jebane	jebane
D.	jebanych	jebanych	jebanych	jebanych
C.	jebanym	jebanym	jebanym	jebanym
B.	jebanych	jebanych	jebanych	jebane
N.	jebanymi	jebanymi	jebanymi	jebanymi
Ms.	jebanych	jebanych	jebanych	jebanych
W.	jebani	jebani	jebane	jebane

Składnia

Rz	+	jebany	+
szyk: neutralny

Pochodzenie

Zob. jebać