-
1.
książk. osoba mająca upoważnienie do prowadzenia jakichś działań lub pełnienia jakiejś funkcji -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
urzędy i ich funkcjonowanie
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne -
hiperonimy: przedstawiciel
-
To był mandatariusz Skarbu Państwa, powoływany i odwoływany pismem ministra skarbu.
źródło: NKJP: Stenogram z 49. posiedzenia Komisji Śledczej, 23 lutego 2005 r.
W skład Rady wchodzili mandatariusze partii politycznych, które popierały rząd i wchodziły w skład ciał rządowych.
źródło: NKJP: Marian Turski: Nie bój się, pomagaj ludziom, Polityka, 2002-11-23
Do mandatariuszy, czyli członków Rady Miasta, a także do wszystkich, których oni reprezentują, proboszcz najstarszej sądeckiej parafii skierował żarliwe słowa przypominające o powinnościach społecznych [...].
źródło: NKJP: Opłatek rajców miejskich, Gazeta Krakowska, 2001-12-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. mandatariusz
mandatariusze
ndepr mandatariusze
depr D. mandatariusza
mandatariuszów
mandatariuszy
C. mandatariuszowi
mandatariuszom
B. mandatariusza
mandatariuszów
mandatariuszy
N. mandatariuszem
mandatariuszami
Ms. mandatariuszu
mandatariuszach
W. mandatariuszu
mandatariusze
ndepr mandatariusze
depr -
+ mandatariusz + (KOGO/CZEGO) -
łac. śred. mandatarius