-
2.
książk. państwo lub organizacja prawnie upoważnione do zarządzania jakimś terytorium lub prowadzenia jakichś działań -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
stosunki międzynarodowe -
W latach dwudziestych Anglia, jako mandatariusz Ligi Narodów, zarządza Irakiem, a w praktyce - bez żadnego mandatu prawnego - również Chuzestanem.
źródło: NKJP: Wojciech Giełżyński: Zamieszanie w Chuzestanie, Polityka, 1980
Liderzy palestyńscy, w szczególności mufti i jego zwolennicy, odrzucili możliwość współpracy z mandatariuszem, czyli Wielką Brytanią.
źródło: NKJP: Obiecana i przeklęta, Dziennik Polski, 2001-10-26
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. mandatariusz
mandatariusze
ndepr mandatariusze
depr D. mandatariusza
mandatariuszów
mandatariuszy
C. mandatariuszowi
mandatariuszom
B. mandatariusza
mandatariuszów
mandatariuszy
N. mandatariuszem
mandatariuszami
Ms. mandatariuszu
mandatariuszach
W. mandatariuszu
mandatariusze
ndepr mandatariusze
depr -
+ mandatariusz + (CZEGO) -
łac. śred. mandatarius