koczownictwo
-
wędrowny tryb życia polegający na braku stałego miejsca pobytu, charakterystyczny dla ludów pasterskich Afryki, Australii, Ameryki Południowej i Azji
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
dom/inne miejsca zamieszkania i ich otoczenie -
synonimy: nomadyzm
-
Wraz z udomowieniem i okiełznaniem konia na terenach stepowych zaczęły dominować nomadyczne kultury pasterskie. I tak jak rolnictwo było żywiołem kobiecym, tak koczownictwo i pasterstwo męskim.
źródło: NKJP: Agnieszka Krzemińska: Kopytem wybite, 2008-05-24
Obcinanie członków, uszu, nosa. Dzieci porwane od matek. Obcy (...) zawsze robili Cyganom takie rzeczy. Być może koczownictwo było ucieczką przed prześladowaniem, wcale nie wolnym wyborem.
źródło: NKJP: Lidia Ostałowska: Romska Kraina Jej Królewskiej Mości, Gazeta Wyborcza, 1998-03-27
W sąsiedztwie domków stały okrągłe, wykonane z wojłoku czarne jurty. W nich to właśnie zamieszkiwali w lecie Buriaci, gdy wyruszali z bydłem na odleglejsze pastwiska. Przyzwyczajeni do koczownictwa, przenosili się do drewnianych domków jedynie podczas ostrych zim.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
Duch i atmosfera koczownictwa są tu ciągle obecne i żywe, a czastuszka, którą można często usłyszeć, brzmi: Moim adresem nie jest numer domu ani nazwa ulicy, ani nazwa miasta, moim adresem jest Związek Radziecki.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Imperium, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. koczownictwo
koczownictwa
D. koczownictwa
koczownictw
C. koczownictwu
koczownictwom
B. koczownictwo
koczownictwa
N. koczownictwem
koczownictwami
Ms. koczownictwie
koczownictwach
W. koczownictwo
koczownictwa
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: koczować
W cytowanym źródle w znaczeniu 'lud koczowniczy', 'terytorium, na którym koczował'.