koda

Każda z czterech ballad kończy swą historyjkę na swój sposób. [...] W drugiej, F-dur, gdy wszystko zdaje się zmierzać ku temu, by historię uwieńczyła furiacko rozpędzona koda - Chopin wykonuje nagły zwrot i w ostatnich taktach wracają echa wstępnej „balladowej” kantyleny.

źródło: NKJP: Piotr Wierzbicki: Migotliwy ton. Esej o stylu Chopina, 2010

Dwie zwrotki finałowe mają - stanowiąc kodę utworu - charakter apologetyczno-profetyczny, a zarazem postulatywny: odwołują się do Natury, jako pewnego sacrum, do którego należy podchodzić z poszanowaniem i pokorą.

źródło: NKJP: Roman Radoszewski: Czesław Niemen : kiedy się dziwić przestanę...: monografia artystyczna, 2004

Z wielką niecierpliwością czekałam także na finał III części koncertu Chopina, gdzie w orkiestralnej wersji dwukrotny sygnał rogu rozpoczyna wielką popisową kodę.

źródło: NKJP: Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz: Wiolonczela zamiast rogu, Dziennik Polski, 2008-07-19

W koncertach, przed repryzą lub między repryzą a codą często występuje kadencja wirtuozowska dla solisty.

źródło: NKJP: Internet