wlepić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wlepiłem się +(e)m się wlepił	wlepiłam się +(e)m się wlepiła	wlepiłom się +(e)m się wlepiło	wlepiliśmy się +(e)śmy się wlepili	wlepiłyśmy się +(e)śmy się wlepiły
2 os.	wlepiłeś się +(e)ś się wlepił	wlepiłaś się +(e)ś się wlepiła	wlepiłoś się +(e)ś się wlepiło	wlepiliście się +(e)ście się wlepili	wlepiłyście się +(e)ście się wlepiły
3 os.	wlepił się	wlepiła się	wlepiło się	wlepili się	wlepiły się

bezosobnik: wlepiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wlepmy się
2 os.	wlep się	wlepcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wlepiłbym się bym się wlepił	wlepiłabym się bym się wlepiła	wlepiłobym się bym się wlepiło	wlepilibyśmy się byśmy się wlepili	wlepiłybyśmy się byśmy się wlepiły
2 os.	wlepiłbyś się byś się wlepił	wlepiłabyś się byś się wlepiła	wlepiłobyś się byś się wlepiło	wlepilibyście się byście się wlepili	wlepiłybyście się byście się wlepiły
3 os.	wlepiłby się by się wlepił	wlepiłaby się by się wlepiła	wlepiłoby się by się wlepiło	wlepiliby się by się wlepili	wlepiłyby się by się wlepiły

bezosobnik: wlepiono by się

bezokolicznik: wlepić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wlepiwszy się

gerundium: wlepienie się

odpowiednik aspektowy: wlepiać się

+

wlepić się

+

w KOGO/CO

Zob. lepić