empiriokrytycyzm
-
książk. kierunek filozoficzny głoszący, że doświadczenie jest jedynym źródłem wiedzy człowieka, postulujący odwrót od rozważań opartych na twierdzeniach niedostępnych doświadczeniu
-
Ms. lp wymawiany: [empiriokrytycyźmie] lub [empiriokrytycyzmie].
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
Główną tezą programu empiriokrytycyzmu było podanie jasnych kryteriów rozróżnienia wiedzy naukowej i nienaukowej i odrzucenie jako nienaukowych wszelkich rozważań metafizycznych, tj. nieopartych na doświadczeniu.
źródło: NKJP: Internet
Jestem przyrodnikiem, wyznawcą empiriokrytycyzmu i dialektycznego pojmowania zjawisk. A mimo to, albo może właśnie dlatego, przyjąłem za pewnik, że diabelskie siły w tym jednym jedynym wypadku dochodzą do głosu.
źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Opowiadania drastyczne, 1966
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. empiriokrytycyzm
empiriokrytycyzmy
D. empiriokrytycyzmu
empiriokrytycyzmów
C. empiriokrytycyzmowi
empiriokrytycyzmom
B. empiriokrytycyzm
empiriokrytycyzmy
N. empiriokrytycyzmem
empiriokrytycyzmami
Ms. empiriokrytycyzmie
empiriokrytycyzmach
W. empiriokrytycyzmie
empiriokrytycyzmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
niem. Empiriokritizismus