skurwić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

wulg. spowodować, że ktoś złamie wyznawane przez siebie zasady postępowania w celu osiągnięcia jakichś korzyści

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

Sporo tego było, wzbogacił się na złodzieju ten skurwiony stróż prawa i jak go wreszcie aresztowali, byłem pewien, że sobie posiedzi!

źródło: NKJP: Józef Łoziński: Holding i reszta albo jak zostać bogatym w biednym państwie, 2006

Bez ich „troskliwych” uwag widzę, że demokracja i prawo są w Polsce skurwione [...].

źródło: NKJP: Internet

W prywatnych wojnach nie dojdziesz prawdy, gdyż [...] ludzie będą kłamać, a skurwione, polskie sądy robią różne, dziwne rzeczy oprócz dochodzenia prawdy, wprowadzania sprawiedliwości i realizowania sensownej polityki społecznej.

źródło: NKJP: Internet

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	skurwię	skurwimy
2 os.	skurwisz	skurwicie
3 os.	skurwi	skurwią

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skurwiłem +(e)m skurwił	skurwiłam +(e)m skurwiła	skurwiłom +(e)m skurwiło	skurwiliśmy +(e)śmy skurwili	skurwiłyśmy +(e)śmy skurwiły
2 os.	skurwiłeś +(e)ś skurwił	skurwiłaś +(e)ś skurwiła	skurwiłoś +(e)ś skurwiło	skurwiliście +(e)ście skurwili	skurwiłyście +(e)ście skurwiły
3 os.	skurwił	skurwiła	skurwiło	skurwili	skurwiły

bezosobnik: skurwiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skurwijmy skurwmy
2 os.	skurw skurwij	skurwcie skurwijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skurwiłbym bym skurwił	skurwiłabym bym skurwiła	skurwiłobym bym skurwiło	skurwilibyśmy byśmy skurwili	skurwiłybyśmy byśmy skurwiły
2 os.	skurwiłbyś byś skurwił	skurwiłabyś byś skurwiła	skurwiłobyś byś skurwiło	skurwilibyście byście skurwili	skurwiłybyście byście skurwiły
3 os.	skurwiłby by skurwił	skurwiłaby by skurwiła	skurwiłoby by skurwiło	skurwiliby by skurwili	skurwiłyby by skurwiły

bezosobnik: skurwiono by

bezokolicznik: skurwić

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

skurwiwszy

gerundium: skurwienie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	skurwienie	skurwienia
D.	skurwienia	skurwień
C.	skurwieniu	skurwieniom
B.	skurwienie	skurwienia
N.	skurwieniem	skurwieniami
Ms.	skurwieniu	skurwieniach
W.	skurwienie	skurwienia

imiesłów przymiotnikowy bierny: skurwiony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	skurwiony	skurwiony	skurwiony	skurwione	skurwiona
D.	skurwionego	skurwionego	skurwionego	skurwionego	skurwionej
C.	skurwionemu	skurwionemu	skurwionemu	skurwionemu	skurwionej
B.	skurwionego	skurwionego	skurwiony	skurwione	skurwioną
N.	skurwionym	skurwionym	skurwionym	skurwionym	skurwioną
Ms.	skurwionym	skurwionym	skurwionym	skurwionym	skurwionej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	skurwieni	skurwieni	skurwione	skurwione
D.	skurwionych	skurwionych	skurwionych	skurwionych
C.	skurwionym	skurwionym	skurwionym	skurwionym
B.	skurwionych	skurwionych	skurwionych	skurwione
N.	skurwionymi	skurwionymi	skurwionymi	skurwionymi
Ms.	skurwionych	skurwionych	skurwionych	skurwionych

odpowiednik aspektowy: kurwić

Składnia

+

skurwić

+

KOGO/CO

Pochodzenie

Zob. kurwa