brzękać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

potrącając przedmioty lub uderzając w nie, wydobywać krótkie, metaliczne, urywane dźwięki

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

synonimy:

brzdękać

	Kudłaty cały czas brzękał butelkami [...]. źródło: Internet: farenheit.net.pl
	- Nie sądzę, żeby ta osoba nadawała się na nianię dla Juleczka - wypowiedziała się teściowa, brzękając filiżanką o spodek. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2002
	Na własne oczy, a zwłaszcza na własne uszy, przekonano się o tym, słuchając, jak z kilkudziesięciu gardeł nieszczęsna heilige Nacht przenika ściany, okiennice, w samo jądro ciemności, które każdy z brzękających kieliszkami i sztućcami miał w sobie źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008
	Miałem szesnaście, siedemnaście lat, przez trzy dni latem chodziłem po ulicach, miałem pieniądze w kieszeni, brząkałem i nie pozwoliłem sobie nawet na szklankę wody. źródło: NKJP: Aleksander Wat: Mój wiek: pamiętnik mówiony, 1967

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	brzękałem +(e)m brzękał	brzękałam +(e)m brzękała	brzękałom +(e)m brzękało	brzękaliśmy +(e)śmy brzękali	brzękałyśmy +(e)śmy brzękały
2 os.	brzękałeś +(e)ś brzękał	brzękałaś +(e)ś brzękała	brzękałoś +(e)ś brzękało	brzękaliście +(e)ście brzękali	brzękałyście +(e)ście brzękały
3 os.	brzękał	brzękała	brzękało	brzękali	brzękały

bezosobnik: brzękano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę brzękał będę brzękać	będę brzękała będę brzękać	będę brzękało będę brzękać	będziemy brzękali będziemy brzękać	będziemy brzękały będziemy brzękać
2 os.	będziesz brzękał będziesz brzękać	będziesz brzękała będziesz brzękać	będziesz brzękało będziesz brzękać	będziecie brzękali będziecie brzękać	będziecie brzękały będziecie brzękać
3 os.	będzie brzękał będzie brzękać	będzie brzękała będzie brzękać	będzie brzękało będzie brzękać	będą brzękali będą brzękać	będą brzękały będą brzękać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		brzękajmy
2 os.	brzękaj	brzękajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	brzękałbym bym brzękał	brzękałabym bym brzękała	brzękałobym bym brzękało	brzękalibyśmy byśmy brzękali	brzękałybyśmy byśmy brzękały
2 os.	brzękałbyś byś brzękał	brzękałabyś byś brzękała	brzękałobyś byś brzękało	brzękalibyście byście brzękali	brzękałybyście byście brzękały
3 os.	brzękałby by brzękał	brzękałaby by brzękała	brzękałoby by brzękało	brzękaliby by brzękali	brzękałyby by brzękały

bezosobnik: brzękano by

bezokolicznik: brzękać

imiesłów przysłówkowy współczesny:

brzękając

gerundium: brzękanie

imiesłów przymiotnikowy czynny: brzękający

odpowiednik aspektowy: brzęknąć

+

brzękać

+

CZYM + (o CO)

psł. *brękati

Zob. brzęczeć, nabrzmieć