kokieteria

Była piękną, wysoką blondynką, zawsze bardzo elegancką i pełną kokieterii.

źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994

Ks. Stanisław ubiera się zawsze z cudzoziemska. Bardzo starannie, ale z elegancją dyskretną, bez śladu tak modnej wówczas wśród mężczyzn kokieterii i nadmiernej skłonności do ozdób.

źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany Książę Poniatowski, 1960

Chłopiec bierze ją za rękę. Jest to gest dziecinny, ale ona sądzi inaczej. Uwalnia swoją rękę od jego ręki. Mówi jak do mężczyzny, który jest zbyt przedsiębiorczy albo raczej którego awansom niby się opiera, przez kokieterię.

źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Jak zostałem filmowcem, 1975

Twoje oczy wciąż błyszczą, więc powiedz mi szczerze, dlaczego tak się krygujesz i opowiadasz, że jesteś starcem?
Ponieważ od pewnego czasu to stwierdzenie jest moim alibi. Ale masz rację, jest w tym także trochę kokieterii.

źródło: NKJP: Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane, 2004

Kiedy porównywałem Baśkę z Ewą, Wusia okazywała się znacznie bardziej dziewczęca, a jej delikatna kokieteria kryła wiele rozbrajającej niewinności.

źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000