-
1.
ostra, najwęższa i najbardziej wystająca część czegoś, która jest najwyższej lub najdalej położona -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
kształty i figury -
- złoty; długi, ostry, zaostrzony szpic
- szpic buta
- kopnąć, uderzyć coś;
- zakończony szpicem
-
Trzepnął ze złością rzemieniem w zakurzony szpic buta.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
Pod choinkę powinno się podstawić naczynie z wodą, tak by miała do niej dostęp. To daje gwarancję, że jodła przetrzyma do 2 lutego. Nie zaleca się też podcinania szpica. Takie działanie może obniżyć wytrzymałość choinki.
źródło: NKJP: (TYM): Choinka do sufitu, Dziennik Polski, 2006-12-23
— Zgodnie z obietnicą władz Katowic za kilka dni kopuła z charakterystycznym szpicem zostanie umieszczona na zwieńczeniu fasady budynku i wówczas zabytkowa kamienica odzyska swój dawny blask [...].
źródło: NKJP: (BL): Kopuła na Rynku, Dziennik Zachodni, 2001-10-15
Operację strącania lodowych szpiców z rynien i okapów dachowych w centrum Miechowa przeprowadziły wczoraj służby miejskie.
źródło: NKJP: Groźne sople, Dziennik Polski, 2002-01-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szpic
szpice
D. szpica
szpiców
C. szpicowi
szpicom
B. szpic
szpice
N. szpicem
szpicami
Ms. szpicu
szpicach
W. szpicu
szpice
-
+ szpic + (CZEGO) -
niem. Spitze