-
5.
książk. coś, co izoluje od wpływów zewnętrznych, od rzeczywistego życia -
ATEMATYCZNY
-
Przez siedem lat małżeństwa nie przyszło jej do głowy spojrzeć na kogoś innego. Dymny odgrodził ją od świata ochronnym kokonem. Wszystko robili razem. Rowerami jeździli na zakupy, gotowali, prowadzili dom.
źródło: NKJP: Elżbieta Baniewicz: Anna Dymna - ona to ja, 1997
Warszawskie towarzystwo, w jakim obraca się Szymon, jest w znacznej mierze, jak i on, antykomunistyczne i ma za sobą podobne doświadczenia - akowską przeszłość zakończoną dłuższym bądź krótszym politycznym kryminałem. Nie sposób jednak wiecznie żyć w kokonie przeszłości.
źródło: NKJP: Tadeusz Nyczek: Pokonać niemoc, Polityka, 2000-01-08
Bo sukces od razu odgradza twórcę od ludzi. Kokony uwielbienia, wyższy standard, biznesklasy potrafią tak „opakować” twórcę, że już tylko zza szyby ogląda świat i ludzi.
źródło: NKJP: Maria Malatyńska: Jedno pytanie do Jerzego Sztura, Gazeta Krakowska, 2005-09-03
Dzieci uciekają od nadopiekuńczych rodziców, gdy mają wrażenie, że są otoczeni jakimś kokonem miłości, a nie prawdziwym zainteresowaniem i troską.
źródło: NKJP: Milena Kochanowska: Zauważcie mnie!, Gazeta Poznańska, 2004-05-29
Zamknięta w kokonie swojej francuskości, ani domyślała się, jak mógł ją osądzać ktoś spoza tego kokonu.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Abecadło Miłosza, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kokon
kokony
D. kokonu
kokonów
C. kokonowi
kokonom
B. kokon
kokony
N. kokonem
kokonami
Ms. kokonie
kokonach
W. kokonie
kokony
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ kokon + (CZEGO)+ kokon + (JAKI) -
fr. cocon