-
3.
książk. pejorat. zbiór obiektów ocenianych przez mówiącego jako dziwaczne lub niepasujące do siebie -
- panopticum
-
[panoptikum]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
Polska w owym czasie przypominała niewątpliwie polityczne panoptikum.
źródło: NKJP: Janusz Rolicki: Edward Gierek: życie i narodziny legendy, 2002
Na szczęście z tym panoptikum złego smaku inicjatywa animatorów kultury z powiatu strzyżowskiego nie ma nic wspólnego.
źródło: NKJP: Z modą, wbrew modzie, Dziennik Polski, 2002-03-13
Nasza klasa, szkółka, jawią się w tych zapiskach niczym panoptikum narwańców, neurasteników.
źródło: NKJP: Tadeusz Zimecki: Ja, Franek..., 2001
Zastępcy, dyrektorzy i w ogóle urzędnicy stanowili ciekawe panopticum przypadkowej zbieraniny najrozmaitszych ludzi [...].
źródło: NKJP: Tomasz Domaniewski: Niedaleko od prawdy, 1978
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. panoptikum
panoptika
D. panoptikum
panoptików
C. panoptikum
panoptikom
B. panoptikum
panoptika
N. panoptikum
panoptikami
Ms. panoptikum
panoptikach
W. panoptikum
panoptika
-
+ panoptikum + (KOGO/CZEGO) -
ang. panopticon
niem. Panoptikum
gr. pãn 'wszystko' + gr. optikón 'dotyczące wzroku, widzenia'
Wyraz stworzony przez angielskiego filozofa i teoretyka prawa J. Benthama (1748-1832) jako nazwa projektowanego przez niego rodzaju więzienia, w którym każdy więzień byłby zawsze widoczny dla strażników