dąs

- Kto z młodych dowodzi kiedy masami? - szybko odpowiedział Stroop ze źle ukrytym dąsem. Krzywił się, gdy przypominano, że był w 1918 tylko Vizefeldweblem [...].

źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem,1977

Jaki on jest piękny, pomyślała Helena o gościu. [...] Ciemne włosy lekko siwiejące na skroniach, wysokie czoło z leciutkim śladem opalenizny [...]. A w całej twarzy jakieś zagniewanie, dąs, wyraz wzgardy dla otoczenia, który nigdy nie schodził z tego oblicza, nawet kiedy prawie czule przemawiał do Heleny.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1987

Byliśmy w stanie jednej z kłótni i oboje milczeliśmy uparcie po poprzedniej wymianie zdań. [...] Ciemno było i nie widziałem jej zupełnie, ale czułem na ten krótki dystans jej niespokojny dąs.

źródło: NKJP: Zygmunt Haupt: Baskijski diabeł: opowiadania i reportaże, 2007