narobić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spowodować wystąpienie określonych zdarzeń, stanów lub sytuacji w dużej liczbie albo w dużym nasileniu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

narobić ambarasu, biedy, kłopotów, problemów, przykrości, strachu, szkód, wstydu, zamętu, zamieszania; bigosu, fermentu, kaszany, obciachu, wiochy; spustoszenia; bajzlu, bałaganu, smrodu, syfu; głupstw; alarmu, hałasu, huku, krzyku, rabanu, szumu, wrzasku, wrzawy; apetytu, ochoty, smaku; nadziei

	Wstydu, jakiego narobił mi mój rodzony brat, nie zapomnę do końca życia. źródło: NKJP: Alicja Renkiewicz: Rodzina słowem silna, Gazeta Krakowska, 2003-12-16
	Skończyło się na konfiskacie towaru i grzywnie. Drugi raz Bruno sam sobie narobił biedy. źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002
	Te wypowiedzi narobiły nam dużo krzywdy i szkody. źródło: NKJP: Paweł Rusiecki, Michał Karpiński: Kto grał przeciwko Cymankowi?, Gazeta Wrocławska, 2001-07-02
	[...] narobiłem hałasu garnkami i żona się obudziła. źródło: NKJP: Monika Piątkowska, Leszek Talko: Talki w wielkim mieście, 2002
	Susza zniszczyła ludziom uprawy o wartości 3 mln zł, powódź narobiła szkód za ponad 1,6 mln zł. źródło: NKJP: Sylwia Królikowska: Milionowe straty, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-08-14

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	narobiłem +(e)m narobił	narobiłam +(e)m narobiła	narobiłom +(e)m narobiło	narobiliśmy +(e)śmy narobili	narobiłyśmy +(e)śmy narobiły
2 os.	narobiłeś +(e)ś narobił	narobiłaś +(e)ś narobiła	narobiłoś +(e)ś narobiło	narobiliście +(e)ście narobili	narobiłyście +(e)ście narobiły
3 os.	narobił	narobiła	narobiło	narobili	narobiły

bezosobnik: narobiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		naróbmy
2 os.	narób	naróbcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	narobiłbym bym narobił	narobiłabym bym narobiła	narobiłobym bym narobiło	narobilibyśmy byśmy narobili	narobiłybyśmy byśmy narobiły
2 os.	narobiłbyś byś narobił	narobiłabyś byś narobiła	narobiłobyś byś narobiło	narobilibyście byście narobili	narobiłybyście byście narobiły
3 os.	narobiłby by narobił	narobiłaby by narobiła	narobiłoby by narobiło	narobiliby by narobili	narobiłyby by narobiły

bezosobnik: narobiono by

bezokolicznik: narobić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: narobiwszy

gerundium: narobienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: narobiony

+

narobić

+

(KOMU) + CZEGO

Zob. robić