diablo

  • pot.  w takim stopniu, który mówiący uznaje za nietypowy w danej sytuacji i maksymalny, gdy mowa o danej cesze
  • wykładnik stopnia cechy

  • (quasi)synonimy:  diabelnie
  • Z natury bowiem jest diablo skryty.

    źródło: NKJP: Jarosław Abramow-Newerly: Młyn w piekarni, 2002

    Piętnastocentymetrowa bestia była diablo ruchliwa i niesamowicie przebierała rzędami dwudziestu kilku par nóżek.

    źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Madagaskar okrutny czarodziej, 1969

    Bohdan był diablo w tym kierunku utalentowany, fantazję miał dziką.

    źródło: NKJP: Aleksander Minkowski: Szaleństwo Majki Skowron, 1972

    Kiedy pochyliła się nade mną, zaplotłem ramiona na jej szyi i próbowałem się podnieść na równe nogi, co nie było łatwe. Ba, było to diablo trudne – w ogóle ich nie czułem.

    źródło: NKJP: Mariusz Grzebalski: Człowiek, który biegnie przez las, 2006

    Halina jest wprawdzie narcystyczna, pragmatyczna i makiaweliczna, ale jeśli podejdziesz ją diablo umiejętnie, bez trudu skłonisz ją do zwierzeń.

    źródło: NKJP: Katarzyna Pisarzewska: Koncert łgarzy, 2009

  • część mowy: operator metapredykatywny

  • diablo _
    Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna
    szyk: stały: antepozycja
CHRONOLOGIZACJA:
1823, W. Bogusławski, Dzieła dramatyczne, t. 8, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 21.03.2019