paprykarz szczeciński

Pod namiotem trzeba było się samemu nakarmić, a do komponowania dań najlepiej nadawał się paprykarz szczeciński i mielonki w puszkach – tyrolska lub turystyczna.

źródło: NKJP: Bartosz Wawryszuk: Tato, kupmy sobie saturator, Gazeta Wrocławska, 2007-07-27

Gdyby nie wszędobylskie puszki paprykarza szczecińskiego, sklep mógłby być zamknięty przez większość roku, bo inny towar był w nim tylko od święta.

źródło: NKJP: Olgerd Dziechciarz: Zapach PRL-u, Gazeta Krakowska, 2007-01-19

— Nie, to musi być mięso! — z całą stanowczością twierdził pan Roman, zachwycając się smakiem fasolki po bretońsku i wegetariańskiego gulaszu, oraz kanapkami z takim samym pasztetem i paprykarzem szczecińskim.

źródło: NKJP: (ESKA): Nie zjadaj przyjaciół!, Dziennik Zachodni, 2002-05-14

– Owszem, były wafelki, kawa i inne produkty, ale też takie „rarytasy” jak ogromny słój keczupu, wielka paczka słabej gatunkowo herbaty, puszka szprotek czy paprykarz szczeciński – kręci głową pucczanka. – Kto to widział dawać coś takiego na święta? Zero pomysłu i dobrego gustu.

źródło: NKJP: Piotr Niemkiewicz: Przełamcie się paprykarzem, Dziennik Bałtycki, 2008-01-11

Firma z Kalisza też robi paprykarze szczecińskie i to bardzo dobre, można np. kupić na Prawobrzeżu u Sułtana... więc na pewno nie dwa, tylko trzy firmy.

źródło: Internet: gs24.pl