współmieszkaniec
-
ktoś, kto mieszka w danym miejscu razem z innymi osobami w stosunku do tych osób
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
dom/inne miejsca zamieszkania i ich otoczenie -
hiperonimy: mieszkaniec
-
Gdy umiera współmieszkaniec lub koleżanka z innego pokoju, idą do niego, modlą się, nieraz długo w noc, śpiewają pieśni religijne, rozmawiają, czuwają.
źródło: NKJP: Grażyna Lubińska: Nim liście opadną, Gazeta Wyborcza, 1994-10-31
Prawo do sprzeciwu wobec osiedlenia się przybysza mieli tylko współmieszkańcy tej samej wsi. Jeżeli żaden z nich nie zaprotestował w ciągu roku, obcy stawał się „swoim” i uzyskiwał trwałe prawo do sąsiedzkich użytków.
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
Mieszka w pokoju 122 w otoczeniu stu współmieszkańców, dla których jest kolegą, wielkim autorytetem moralnym i kapłanem.
źródło: NKJP: Bronisław Kuś: Złoty jubileusz kapłaństwa, Gazeta Krakowska, 2001-12-22
Syn zaraz po powrocie do domu poinformował swego tatę, że Jurek od Nowaka tak nieładnie go nazwał. Może doszłoby do większej sprzeczki, ale pan Nowak bardzo spokojnie i przyjaźnie oświadczył swemu współmieszkańcowi, że on nie zamierza kłócić się o dzieci.
źródło: NKJP: BAB: Sąsiedzi, Trybuna Śląska, 2001-07-04
Jedynymi współmieszkańcami Venus i Sereny są dwa psy o imionach Star i Pete.
źródło: NKJP: (ko): Jak mieszkają światowe gwiazdy, Dziennik Bałtycki, 2000-08-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. współmieszkaniec
współmieszkańcy
ndepr współmieszkańce
depr D. współmieszkańca
współmieszkańców
C. współmieszkańcowi
współmieszkańcom
B. współmieszkańca
współmieszkańców
N. współmieszkańcem
współmieszkańcami
Ms. współmieszkańcu
współmieszkańcach
W. współmieszkańcu
współmieszkańcze
współmieszkańcy
ndepr współmieszkańce
depr -
+ współmieszkaniec + (KOGO/CZEGO)+ współmieszkaniec + (CZYJ) -
Złożenie: współ- 'wspólnie, razem' (od wyrażenia przyimkowego *vъz polъ 'z połową') + mieszkaniec - zob. mieszkać