siup I

II

rzeczownik

  • pot.  zachowanie, które nie mieści się w określonej normie lub wzbudza wesołość
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    słownictwo oceniające


    CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Czas wolny

    rozrywka

    • wielkie; niespodziewane; naiwne; dobre, najlepsze, ciekawsze, straszne siupy
    • siupy, wice; siupy i zabawy; wygłupy i siupy
    • szał siupów
    • siupy zaczynają; odbywają się; odchodzą
    • robić, zrobić; powodować siupy
    • siupy jak u przedszkolaków
  • Siupy i wice to pojęcia raczej ze sfery humoru. W moim domu o rzeczach niezwykłych mówiło się: ale siupy.

    źródło: NKJP: (MAS): Siupy, wice, Gazeta Krakowska, 2004-12-28

    [...] Robili te siupy już po raz tysięczny [...]. W sumie piękna, familijna impreza, na której mogły się bawić całe, wielopokoleniowe rodziny.

    źródło: NKJP: Grzegorz Brzozowicz, Maciej Chmiel: Podróż sentymentalna w krainę błyskotek, Gazeta Wyborcza, 1992-08-07

    Idź na siupy! - proponuje Dzidzia, ale bez niej nie chce mu się żadnych siupów.

    źródło: NKJP: Zofia Chądzyńska: Przez ciebie, Drabie!, 1969

    W pierwszej edycji Big Brother każdy chciał pokazać siebie jako cool mena, zatracając i tłamsząc przy tym swoje własne, naturalne emocje i reakcje. Aż ktoś nie wytrzymał. Po siupie Irka, który robił wszystko, żeby go pokazać w telewizji, będą się teraz dobrze zastanawiać, kogo wpuścić.

    źródło: NKJP: Internet

    Jeśli społeczne poczucie sprawiedliwości rozmija się z prawem, a sędzia wyda wyrok zgodny z tym pierwszym, to sąd wyższej instancji uchyli wyrok, a po kilku takich siupach sędzia straci prawo wykonywania zawodu.

    źródło: NKJP: Internet

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. siup
    siupy
    D. siupu
    siupów
    C. siupowi
    siupom
    B. siup
    siupy
    N. siupem
    siupami
    Ms. siupie
    siupach
    W. siupie
    siupy

    Inne uwagi

    Zwykle lm

  • Onomatopeja na określenie dźwięku, jaki powstaje, gdy ktoś skacze lub wykonuje inny szybki ruch. Stąd w języku dziecięcym siupać. Por ukr. sjúpaty : sjúpkaty 'siedzieć' - z polszczyzny.

CHRONOLOGIZACJA:
1900, NKJP
Data ostatniej modyfikacji: 10.11.2015