panteizm
-
filoz. pogląd odrzucający wizję Boga osobowego i utożsamiający go z przyrodą
-
Ms. lp wymawiany: [panteiźmie] lub [panteizmie].
-
[panteism] lub [panteizm], lub pot. [pantejism]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia -
- panteizm i deizm, panteizm i monoteizm
- w duchu panteizmu
- wyznawać panteizm
-
Nie jest to panteizm, gdyż Bóg Mirandoli wychodzi ponad wszelkie doskonałości, także przyrodę.
źródło: NKJP: Leszek Lethern: Filozofia, Filozofia, 2008-07-23
[...] św. Franciszek był daleki od panteizmu. Nigdy nie pomyślał, by Bóg lub on sam mógł zespolić się z przyrodą.
źródło: NKJP: O. Józef Stępień: Święty Franciszek z Asyżu - pierwszy ekolog i przyrodnik; ekorozwój, Magazyn Puls Studenta, 2000-06
Z jednej strony był zafascynowany mistycyzmem i panteizmem w duchu Majmonidesa, a z drugiej najnowszymi w jego czasach prądami filozoficznymi, czyli racjonalizmem Kartezjusza i naturalizmem Hobbesa.
źródło: NKJP: Internet
Nie mogę posługiwać się filozofią, z której założeń wynika albo nieistnienie Boga, albo Bóg nieosobowy, jak w panteizmie, albo niemożliwość nieśmiertelności człowieka.
źródło: NKJP: Bronisław Dembowski: Kontrowersje wśród świętych, Gazeta Wyborcza, 1993-10-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. panteizm
panteizmy
D. panteizmu
panteizmów
C. panteizmowi
panteizmom
B. panteizm
panteizmy
N. panteizmem
panteizmami
Ms. panteizmie
panteizmach
W. panteizmie
panteizmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. pantheism
fr. panthéisme
niem. Pantheismus
gr. pãn 'wszystko' + gr. theós 'bóg, bóstwo'
1841, Dziennik Narodowy. T. 1, 1841, nr 15 (ebuw.uw.edu.pl)