-
1.a
cecha kogoś lub czegoś, co jest oceniane przez mówiącego jako bardzo ładne pod względem wyglądu lub bardzo przyjemne pod względem innych wrażeń zmysłowych -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
prawdy i wartości życiowe -
antonimy: brzydota
-
- niezwykła, rzadka piękność
- piękność chłopca, dziewczyny, kobiet; kształtów, szyi; kraju, miasta; natury, przyrody, świata, widoku
- uroda i piękność, wdzięk i piękność; piękność i siła
-
Żona jego, Potocka z domu, kobieta rzadkiej piękności, zmarła w kilka lat po ślubie, pozostawiając jedynego syna Witolda.
źródło: NKJP: Mieczysław Jałowiecki: Wolne miasto, 2002
Kiedyś mówiliśmy: ale dziwa! Ta dziwa to nie było obraźliwe, to wyrażało podziw dla piękności dziewczyny czy kobiety, dla jej urody, figury, wdzięku.
źródło: NKJP: Marian Sałata: Gadaj jak andrus, Gazeta Krakowska, 2004-12-24
Lajos dopuścił się ciężkiego przestępstwa: ucząc syna gospodarza, Chrysipposa, powożenia rydwanem, nie tylko zachwycił się pięknością chłopca, lecz go uwiódł i porwał; [...]
źródło: NKJP: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian, 2008
Zza chmur wyszedł księżyc. Przestał padać śnieg. W tym oświetleniu i białej barwie różnych cieni uwydatniała się piękność miasta.
źródło: NKJP: Mieczysław Jałowiecki: Wolne miasto, 2002
Panna Konstancja, wyróżniająca się pięknością kształtów, chciała Jerzego Turzona poparzyć pokrzywą, lecz upadła w wodę po pas, co niezmierną wywołało wesołość.
źródło: NKJP: Spotkania u Charamanusa, Dziennik Polski, 2001-06-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: , ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. piękność
piękności
D. piękności
piękności
C. piękności
pięknościom
B. piękność
piękności
N. pięknością
pięknościami
Ms. piękności
pięknościach
W. piękności
piękności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
+ piękność + (KOGO/CZEGO) -
Zob. piękny