-
1.b
kobieta, która jest oceniana przez mówiącego jako bardzo ładna pod względem wyglądu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
wygląd -
- kobieca; amerykańska, azjatycka, latynoska...; brazylijska, egipska, hiszpańska...; blond, blondwłosa, czarnowłosa, jasnowłosa, rudowłosa; długonoga; czarnoskóra; egzotyczna, tajemnicza; lokalna, miejscowa; prawdziwa; skończona; szkolna piękność
- uchodzić, uważać, uznać/uznawać kogoś za piękność
-
Urodziwa dwudziestoletnia szatynka w 1930 roku została wybrana najpiękniejszą Polką. [...] Piękność pochodziła z szacownej inteligenckiej rodziny.
źródło: NKJP: Jerzy Waksmański: Wielkie miłości tenora, Dziennik Zachodni, 2001-01-19
Maria odziedziczyła po matce wielką urodę. W środowisku akademickim uchodziła za piękność — nazywano ją księżniczką.
źródło: NKJP: Grażyna Kuźnik: Skazana na sukces, Dziennik Zachodni, 2001-01-19
Do konkursu zakwalifikowało się 14 piękności. Ich przeciętny wzrost to 175 cm, najmłodsza ma 18 lat, a najstarsza 22 lata.
źródło: NKJP: (mst): Finalistki Miss POLONIA 2005, Gazeta Krakowska, 2004-12-31
[...] mówiła ten tekst naczelna piękność szkoły: kruczowłosa, wyniosła Lucylla Różogrodek, obiekt umizgów i westchnień nie tylko szkolnej młodzi, lecz i męskiej starszyzny [...]
źródło: NKJP: Antoni Libera: Madame, 1998
Przy radiowozie stała kobieta z gatunku tych, o których mężczyźni mówią, że są przystojne. Dość wysoka, szczupła, w okularach, z lekko siwiejącymi ciemnymi włosami, o zdecydowanych rysach twarzy. [...] Kiedyś musiała być pięknością, teraz dumnie obnosiła przemijającą urodę.
źródło: NKJP: Zygmunt Miłoszewski: Uwikłanie, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: , ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. piękność
piękności
D. piękności
piękności
C. piękności
pięknościom
B. piękność
piękności
N. pięknością
pięknościami
Ms. piękności
pięknościach
W. piękności
piękności
-
Zob. piękny