lutnia
-
dawny instrument muzyczny podobny do gitary, ale z mocno wypukłym pudłem rezonansowym o kształcie połówki migdała
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
- struny lutni
- stroić lutnię
- brzdąkać, grać na lutni
- przy wtórze lutni
-
Jaskier przysiadł na leżącej obok skrzyni, brzdąkał na lutni z wyrazem umiarkowanego zaciekawienia na twarzy.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
Rosła produkcja instrumentów szarpanych, lutni i skrzypiec oraz perkusyjnych, takich jak gongi i dzwony.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Historia Powszechna. Wiek XIX, 2008
Jaskier, który od dłuższego czasu nie tracił werwy i humoru, nastroił lutnię i zaczął układać stosowny kuplet [...].
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
Znakomity słuch muzyczny pozwalał mu grać mistrzowsko na lutni, klawikordzie i innych instrumentach, komponował też dojrzałe utwory, uznawane za jedne z lepszych w tej epoce.
źródło: NKJP: Jerzy Besala: Hal w szale, Polityka, nr 2706, 2009-05-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. lutnia
lutnie
D. lutni
lutni
neut luteń
char C. lutni
lutniom
B. lutnię
lutnie
N. lutnią
lutniami
Ms. lutni
lutniach
W. lutnio
lutnie
-
śr.-w.-niem. lūte
z wł. liuto
Przyrostek -nia dodany na gruncie polskim