-
książk.
stać się sprawcą lub przyczyną czegoś złego
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie
-
- człowiek, kierowca, rowerzysta, sąd, system, urzędnik zawinił; lekarze, ludzie, pracownicy, sprawcy zawinili
- zawinić ciężko, ewidentnie, trochę
-
|
Twierdził, że ludzi, którzy zawinili, odpowiednio ukarał i jeszcze raz przeprasza za nieporozumienie.
źródło: NKJP: Wiesław Koluch: Z pamiętnika polskiego najemnika, 2000
|
|
- Wiem, czym zawinił - przerwała mu sucho hrabina.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
|
|
Będziesz psuł powietrze spokojnym ludziom, co w niczym ci nie zawinili. Godzi się to tak?
źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Pogrzeb czarownicy, 2003
|
|
Można by dyskutować, czy zawinił ogólny brak orientacji w terenie, kłótliwość oficerskiej pary czy raczej wroga dywersja na odcinku drogowskazów.
źródło: NKJP: Robert Urbański; Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
|
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
| 1 os. |
zawinię
|
zawinimy
|
| 2 os. |
zawinisz
|
zawinicie
|
| 3 os. |
zawini
|
zawinią
|
Czas przeszły
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
| m |
ż |
n |
mo |
-mo |
| 1 os. |
zawiniłem
+(e)m zawinił
|
zawiniłam
+(e)m zawiniła
|
zawiniłom
+(e)m zawiniło
|
zawiniliśmy
+(e)śmy zawinili
|
zawiniłyśmy
+(e)śmy zawiniły
|
| 2 os. |
zawiniłeś
+(e)ś zawinił
|
zawiniłaś
+(e)ś zawiniła
|
zawiniłoś
+(e)ś zawiniło
|
zawiniliście
+(e)ście zawinili
|
zawiniłyście
+(e)ście zawiniły
|
| 3 os. |
zawinił
|
zawiniła
|
zawiniło
|
zawinili
|
zawiniły
|
bezosobnik: zawiniono
Tryb rozkazujący
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
| 1 os. |
|
zawińmy
|
| 2 os. |
zawiń
|
zawińcie
|
Tryb warunkowy
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
| m |
ż |
n |
mo |
-mo |
| 1 os. |
zawiniłbym
bym zawinił
|
zawiniłabym
bym zawiniła
|
zawiniłobym
bym zawiniło
|
zawinilibyśmy
byśmy zawinili
|
zawiniłybyśmy
byśmy zawiniły
|
| 2 os. |
zawiniłbyś
byś zawinił
|
zawiniłabyś
byś zawiniła
|
zawiniłobyś
byś zawiniło
|
zawinilibyście
byście zawinili
|
zawiniłybyście
byście zawiniły
|
| 3 os. |
zawiniłby
by zawinił
|
zawiniłaby
by zawiniła
|
zawiniłoby
by zawiniło
|
zawiniliby
by zawinili
|
zawiniłyby
by zawiniły
|
bezosobnik: zawiniono by
bezokolicznik: zawinić
imiesłów przysłówkowy uprzedni:
zawiniwszy
gerundium: zawinienie
rodzaj gramatyczny:
dk
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
| M. |
zawinienie
|
zawinienia
|
| D. |
zawinienia
|
zawinień
|
| C. |
zawinieniu
|
zawinieniom
|
| B. |
zawinienie
|
zawinienia
|
| N. |
zawinieniem
|
zawinieniami
|
| Ms. |
zawinieniu
|
zawinieniach
|
| W. |
zawinienie
|
zawinienia
|
-
|
+ |
zawinić |
+ |
|
|
|
+ |
zawinić |
+ |
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1421,
SStp
S.v. zawinienie
Data ostatniej modyfikacji: 18.02.2017