gąska - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

ekspresywnie o gęsi – kobiecie uważanej przez mówiącego za mało inteligentną

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

płeć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

	Więc co? Rzucił cię dla jakiejś gąski? źródło: Ewa Kuryluk: Grand Hotel Oriental, 1997 (Władysław Lubaś (red.), Słownik polskich leksemów potocznych, 2009)
	Próbowałem podzielić się oburzeniem i doznanym wstrząsem z panią Basią (która zastępuje od czasu do czasu panią Miłkę), ale to gąska po studiach zaocznych [...]. źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Hermańce, 2008
	[...] każda się zachwyciła tym [...] uśmiechem, że tylko popatrzyłyśmy po sobie i parsknęłyśmy jak jakie gąski, szkoda gadać. źródło: NKJP: Jacek Dehnel: Rynek w Smyrnie, 2007
	[...] nigdy nie poznamy i nie zrozumiemy dróg rozwoju tej kobiety, która z prowincjonalnej gąski niemieckiej stała się potężną indywidualnością [...]. źródło: NKJP: Jarosław Iwaszkiewicz: Wenecja i inne szkice, 2008
	Wiesz, Sandro, głupio mi, że gadałem z tobą jak z jakąś gąską z UM, a ty, widzę, jesteś naprawdę inteli... źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż