eksterminator - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. osoba dokonująca masowego, zorganizowanego mordu, którego celem jest wyniszczenie określonej grupy narodowej, etnicznej lub religijnej

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

przestępstwa

Relacje znaczeniowe

synonimy:

ludobójca

Cytaty

Morderca, a właściwie eksterminator Indian, został przez Watykan kanonizowany [...].

źródło: Internet: Watykan zapowiada głęboką reformę w zakonach żeńskich w USA (wiadomosci.onet.pl)

Z osławionym eksterminatorem Żydów, pułkownikiem SS Adolfem Eichmannem [...] Wallenberg współpracował jednak nie dla własnych korzyści czy też z sympatii do nazizmu [...].

źródło: NKJP: Piotr Cegielski: W Szwecji, Izraelu, na Węgrzech i wielu krajach całego świata obchodzono wczoraj 50. rocznicę uprowadzenia..., Gazeta Wyborcza, 1995-01-18

[...] Polacy nie byli jedynymi w historii, którzy oddzielili się od cywilizacji. Znaleźli się tu w towarzystwie eksterminatorów oryginalnych ludów Ameryk, handlarzy niewolników, i belgijskich masowych morderców w Kongo [...].

źródło: NKJP: Internet

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	eksterminator	eksterminatorzy	ndepr
M.	eksterminator	eksterminatory	depr
D.	eksterminatora	eksterminatorów
C.	eksterminatorowi	eksterminatorom
B.	eksterminatora	eksterminatorów
N.	eksterminatorem	eksterminatorami
Ms.	eksterminatorze	eksterminatorach
W.	eksterminatorze	eksterminatorzy	ndepr
W.	eksterminatorze	eksterminatory	depr

Składnia

+

eksterminator

+

(KOGO)

Pochodzenie

Od: eksterminacja