-
1.
osoba, która chodzi lub wędruje dokądś pieszo -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Czas wolny
turystyka -
- młody; górski; doświadczony, wprawny, wytrawny; strudzony piechur
- piechur i rowerzysta
- krok, marsz; trasa piechura; klub, towarzystwo piechurów
- trasa dla piechurów
- piechur idzie, wędruje; wyrusza
- jechać z prędkością piechura
-
23-Letni Mikołaj to wytrawny piechur górski, zdobywca Mont Blanc.
źródło: NKJP: Elżbieta Guzowska: Wyprawa do Chin i Pakistanu rozpoczyna się w piątek, Gazeta Wrocławska, 1999
Na tym odcinku jeżdżę z prędkością piechura, a i tak boję się o swój samochód.
źródło: NKJP: (DS): Idzie Polak przez błota, Dziennik Bałtycki, 2004-03-23
W tym roku piechurzy wędrowali trasą rekreacyjną o długości do 20 km dziennie oraz długodystansową do 30 km.
źródło: NKJP: Joanna Kielas: Poznaj granice swojej wytrzymałości, Dziennik Bałtycki, 2007-02-05
Aż 90 wytrwałych piechurów stanęło w tym roku na starcie rajdu „Setka z hakiem”, który od dziewięciu lat ściąga do Opola amatorów z całej Polski.
źródło: NKJP: Marek Świercz: Doszła tylko połowa, Trybuna Śląska, 2003-05-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. piechur
piechurzy
ndepr piechury
depr D. piechura
piechurów
C. piechurowi
piechurom
B. piechura
piechurów
N. piechurem
piechurami
Ms. piechurze
piechurach
W. piechurze
piechurzy
ndepr piechury
depr -
Wyraz jest derywatem z przyrostkiem -ur od skróconej do piech- podstawy piechota; zob. piechota