drzewce - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. drewniany, prosty element niektórych przyrządów, na którym osadza się inne części

[d-rzefce] lub pot. [dż-żefce]

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

materiały i narzędzia pracy

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Urządzenia i maszyny

budowa urządzeń i maszyn

synonimy:

ratyszcze

drzewce dzidy, kopii, oszczepu, smyczka, strzały, sztandaru, topora; flag, proporców
dzierżyć, trzymać; złamać drzewce
przybić coś do drzewca
osadzić coś, umieścić coś na drzewcu

	Stojący obok woźnica zwalił się wprost pod jego nogi. Z piersi sterczało mu pierzaste drzewce strzały. źródło: NKJP: Iwona Surmik: Talizman złotego smoka, 2002
	Piki były bardzo długie i osiągały nawet do sześciu metrów długości. Drzewce zakończone było na samym szczycie metalowym grotem, co zwiększało skuteczność w boju. źródło: NKJP: Internet
	Początkowo, zamiast oklasków, rozlegały się gwizdy. Słuchacze reagowali podobnie jak członkowie orkiestr, których z kolei zmuszano, by swoje skrzypce zamienili w perkusję i okładali je drzewcem smyczka. źródło: NKJP: Antoni Kawczyński: Wielki człowiek zawitał do małej mieściny, Mazowieckie To i Owo, 2009-04-09
	Do masztów dodano przedłużające je drzewca (stengi), na których umieszczano wyższe kondygnacje żagli rejowych. źródło: NKJP: Jacek Sieński: Okręt Kościoła, Dziennik Bałtycki, 2000-03-10
	[...] Polacy całkowicie zrezygnowali w tym roku z umieszczania narodowych flag na długich drewnianych drzewcach, doczepionych do dachów samochodów i motocykli. źródło: NKJP: Chicago na biało-czerwono, Dziennik Polski, 2002-05-09

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2