dalmatyka
-
rel. długa i szeroka szata liturgiczna z krótkimi, rozciętymi rękawami, noszona razem ze stułą i albą przez diakona
-
[dalmatyka] lub pot. [dalmatyka]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne -
hiperonimy: szata
-
Paweł Adres z parafii Jelenia Góra-Cieplice po raz pierwszy wdziewa stułę diakona i dalmatykę (szatę liturgiczną).
źródło: NKJP: (TOW): Nasi wyświęceni, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-05-23
W gablotach znajdujących się w babińcu miechowskiej bazyliki można oglądać dwa ornaty, dalmatykę, stuły oraz palki.
źródło: NKJP: (MAJ): Ze skarbca do babińca, Gazeta Krakowska, 2005-12-20
Ornaty, dalmatyki, kapy, mitry, peleryny i szaty zakonne z wyhaftowanym krzyżem bożogrobców przydawały blasku i powagi temu świętemu przybytkowi.
źródło: NKJP: (WOJ): Inne wrażenia, Dziennik Polski, 2008-02-09
Smukłe postacie kleryków w albach, diakoni w wąskich dalmatykach, za nimi wyłaniały się amarantowe i szkarłatne krążki piusek i okryte szerokimi złotymi ornatami ramiona biskupów, arcybiskupów i kardynałów.
źródło: NKJP: Bogdan Szymański: Papież i lud na Błoniach krakowskich w czerwcu 1979, Czas Ostrzeszowski nr 200519, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dalmatyka
dalmatyki
D. dalmatyki
dalmatyk
C. dalmatyce
dalmatykom
B. dalmatykę
dalmatyki
N. dalmatyką
dalmatykami
Ms. dalmatyce
dalmatykach
W. dalmatyko
dalmatyki
-
łac. Dalmatica (vestis) '(szata) dalmatyńska'