dalmatyka

  • rel.  długa i szeroka szata liturgiczna z krótkimi, rozciętymi rękawami, noszona razem ze stułą i albą przez diakona

  • [dalmatyka] lub pot. [dalmatyka]

  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Religia – kościół

    sakramenty i obrzędy religijne

  • hiperonimy:  szata
  • Paweł Adres z parafii Jelenia Góra-Cieplice po raz pierwszy wdziewa stułę diakona i dalmatykę (szatę liturgiczną).

    źródło: NKJP: (TOW): Nasi wyświęceni, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2006-05-23

    W gablotach znajdujących się w babińcu miechowskiej bazyliki można oglądać dwa ornaty, dalmatykę, stuły oraz palki.

    źródło: NKJP: (MAJ): Ze skarbca do babińca, Gazeta Krakowska, 2005-12-20

    Ornaty, dalmatyki, kapy, mitry, peleryny i szaty zakonne z wyhaftowanym krzyżem bożogrobców przydawały blasku i powagi temu świętemu przybytkowi.

    źródło: NKJP: (WOJ): Inne wrażenia, Dziennik Polski, 2008-02-09

    Smukłe postacie kleryków w albach, diakoni w wąskich dalmatykach, za nimi wyłaniały się amarantowe i szkarłatne krążki piusek i okryte szerokimi złotymi ornatami ramiona biskupów, arcybiskupów i kardynałów.

    źródło: NKJP: Bogdan Szymański: Papież i lud na Błoniach krakowskich w czerwcu 1979, Czas Ostrzeszowski nr 200519, 2005

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. dalmatyka
    dalmatyki
    D. dalmatyki
    dalmatyk
    C. dalmatyce
    dalmatykom
    B. dalmatykę
    dalmatyki
    N. dalmatyką
    dalmatykami
    Ms. dalmatyce
    dalmatykach
    W. dalmatyko
    dalmatyki
  • łac. Dalmatica (vestis) '(szata) dalmatyńska'

CHRONOLOGIZACJA:
1560, SPXVI
Data ostatniej modyfikacji: 23.05.2017