poszept

  • daw.  krótko trwające mówienie, wypowiadane bardzo cicho bezdźwięcznym głosem, słyszane tylko przez osoby znajdujące się blisko mówiącego
  • KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    dźwięki


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    mówienie

  • Przez widownię leci groźny poszept. [...] Jednak publiczność milknie, gdyż X, przytomny jak zwykle, bez zająknienia mówi dalej w ciemności.

    źródło: NKJP: Zbigniew Raszewski: „Dziady” grają ostatni raz, Gazeta Wyborcza, 1993-01-30

    Gdzie jednak szukać tego mądrego, co pisma takie i znaki zna i czyta. Ani wyczytać, ani nawet wymiarkować niczego nie udawało się, nawet za poszeptem anioła.

    źródło: NKJP: Marian Pilot: Na odchodnym, 2002

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. poszept
    poszepty
    D. poszeptu
    poszeptów
    C. poszeptowi
    poszeptom
    B. poszept
    poszepty
    N. poszeptem
    poszeptami
    Ms. poszepcie
    poszeptach
    W. poszepcie
    poszepty
  • bez ograniczeń + poszept +
    (KOGO)
  • Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego poszeptać; zob. szeptać

CHRONOLOGIZACJA:
1556, SPXVI
Wyraz poświadczony w postaci przysłówka poszeptem 'cichym głosem, szeptem'
Data ostatniej modyfikacji: 31.05.2017