-
2.
przednia część poruszającej się grupy osób lub zwierząt -
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości przestrzeni
miejsce i jego usytuowanie w przestrzeni -
- czoło grupy, karawany, kolumny, orszaku, pochodu, rajdu, stawki, wyścigu...
- wychodzić na czoło czegoś
-
Mrok gęstniał, Erwin zbliżał się już do czoła pochodu, do wozów, które ciągnęły zmęczone konie [...].
źródło: NKJP:Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka wieksza niż życie, 2000
Batalion morski został wysunięty na czoło kolumny wojsk wycofujących się z Zambrowa do Ostrowa Mazowieckiego.
źródło: NKJP: Jerzy Przybylski: Marynarze w walce o niepodległość Polski (1918-1920), 1999
Chodziarz w biało-czerwonym stroju przyspiesza, wielkimi susami wychodzi na czoło grupy.
źródło: NKJP: Rafał Stanowski: Sprawozdawcy, Dziennik Polski, 2001-04-14
Prowadzący kolarze pomieszali się z zasadniczą grupą i przez chwilę nikt nie wiedział, kto jedzie na czele wyścigu.
źródło: NKJP: Dariusz Wołowski: KOLARSTWO - 49. TOUR DE POLOGNE, Gazeta Wyborcza, 1992-09-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. czoło
czoła
D. czoła
czół
C. czołu
czołom
B. czoło
czoła
N. czołem
czołami
Ms. czele
czołach
W. czoło
czoła
-
+ czoło + CZEGO -
psł. *čelo 'czoło; przednia strona czegoś'