ukorzenić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. związać się silnie z jakimś miejscem lub środowiskiem i stać się jego częścią

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

	Urodzony w Lidzie. Popatruję na biografię i twórczość innego tam urodzonego, Aleksandra Jurewicza, też siłą „przesadzonego” do Polski, który nie może się z tym pogodzić, i zdumiewam się nad zróżnicowaniem. W twórczości Januszajtisa jakby nie było Lidy, od razu ukorzenił się w nowym miejscu. źródło: NKJP: Tadeusz Skutnik: Z uśmiechem przez życie, Dziennik Bałtycki, 2008-08-18
	Wykorzystał okazję pozostania w Ameryce, ukorzenił się tam. źródło: NKJP: Internet
	Wiemy oboje, jak działa ta maszyna. Pan zresztą na pewno lepiej: wydał pan siostrę za członka establishmentu, ukorzenił się na lata. źródło: NKJP: Jacek Dukaj: Czarne oceany, 2001
	W gospodarce coraz silniej ukorzenią się azjatyckie przedsiębiorstwa i marki. źródło: NKJP: Co nas czeka?, Dziennik Polski, 2003-12-31

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ukorzeniłem się +(e)m się ukorzenił	ukorzeniłam się +(e)m się ukorzeniła	ukorzeniłom się +(e)m się ukorzeniło	ukorzeniliśmy się +(e)śmy się ukorzenili	ukorzeniłyśmy się +(e)śmy się ukorzeniły
2 os.	ukorzeniłeś się +(e)ś się ukorzenił	ukorzeniłaś się +(e)ś się ukorzeniła	ukorzeniłoś się +(e)ś się ukorzeniło	ukorzeniliście się +(e)ście się ukorzenili	ukorzeniłyście się +(e)ście się ukorzeniły
3 os.	ukorzenił się	ukorzeniła się	ukorzeniło się	ukorzenili się	ukorzeniły się

bezosobnik: ukorzeniono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ukorzeńmy się
2 os.	ukorzeń się	ukorzeńcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ukorzeniłbym się bym się ukorzenił	ukorzeniłabym się bym się ukorzeniła	ukorzeniłobym się bym się ukorzeniło	ukorzenilibyśmy się byśmy się ukorzenili	ukorzeniłybyśmy się byśmy się ukorzeniły
2 os.	ukorzeniłbyś się byś się ukorzenił	ukorzeniłabyś się byś się ukorzeniła	ukorzeniłobyś się byś się ukorzeniło	ukorzenilibyście się byście się ukorzenili	ukorzeniłybyście się byście się ukorzeniły
3 os.	ukorzeniłby się by się ukorzenił	ukorzeniłaby się by się ukorzeniła	ukorzeniłoby się by się ukorzeniło	ukorzeniliby się by się ukorzenili	ukorzeniłyby się by się ukorzeniły

bezosobnik: ukorzeniono by się

bezokolicznik: ukorzenić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: ukorzeniwszy się

gerundium: ukorzenienie się

odpowiednik aspektowy: ukorzeniać się

+

ukorzenić się

+

GDZIE

ogsł. *u-koreniti (sę)

Zob. korzeń